Ik wist vroeger zeker dat ik met een Javaanse schone zou trouwen die elke dag Indisch eten voor mij zou koken. Zo'n lieve en onderdanige vrouw, dat was mijn droom. En ik zou haar held zijn omdat ik nu eenmaal de meest begeerlijke man van het hele land was.
En hij leefde nog lang en gelukkig. Zo had ik dit logje al kunnen eindigen en dan was het al briljant geweest. Maar er komt nog meer. Want hoe kom ik hier nu op? Wel, ik bracht het oud papier naar de weg. Ik moest wat stapels overhevelen van de papierkrat naar een kartonnen doos en ineens viel mijn oog op het volgende gedichtje: "Lieve papa, vandaag is de dag dat…blablabla…en jij bent mijn allerbeste vriend. Hans." Wel soodejuu. Heeft Linda gewoon mijn vaderdagvers van Hans bij het oud papier gegooid! En ook nog wat met liefde gemaakte tekeningen van mijn beide nazaten. Onvergeeflijk! Maar ja, Linda was er op dat moment even niet dus ik kon haar niet voor de bek batsen. Niet dat ik dat wel gedaan zou hebben als ze er wel was, maar ik zou zeker wel gezegd hebben dat ik haar voor de bek zou batsen. En dan zou zij zeggen: "Jij en wie?" En dan zou ik zeggen: Mo'k soms bie oe komm'n? " En dan zou zij zeggen:"Je kunt nu wel klagen, maar als jij dat vers nú niet gezien had, had je er nooooooit meer om gevraagd." En dan zou ik zeggen: "Wel waar! Je gaat toch geen vaderdagversjes van je kinderen weggooien!" En dan zij weer: "Nou, als jij het zo belangrijk had gevonden dan had je het zelf moeten opruimen. Bij ál die andere tekeningen en versjes van je kinderen die je bewaard hebt! En dan had je die foto's en knutseltjes die ze op school gemaakt hebben ook wel een keer opgehangen. Maar dat doe jij ook niet! Zo belangrijk vind jij het. En ondertussen wel van mij verwachten dat ik dat allemaal wel doe! Dan had je een onderdanige Javaanse schone moeten trouwen, dan was je dat misschien gelukt."
En ja, zo gaat het altijd hier. Ik verlies alle discussies. En deze discussie is zelfs helemaal niet gevoerd en ik verlies hem al. Linda weet niet eens dat ik dat vaderdagversje bij het oud papier zag liggen. Dat weet ze pas als ze dit leest. Nou ja, in elk geval is een gedeelte van mijn droom wel uitgekomen. Linda's moeder is op Java geboren. Weliswaar als rasechte Nederlandse maar toch..
Ik vind die Linda in jouw hoofd echt enórm wijs… Ik heb er dan ook niks meer aan toe te voegen.
LikeLike
Wij hebben nooit het lef gehad om maar iets van die maaksels weg te doen. Zo geemancipeerd waren onze dochters. Met als gevolg dat er nu 24 dozen met al dat spul van toen al jaren in onze garage staan te wachten op het moment dat zij ze wensen mee te nemen. Een omgekeerde geschiedenis. Maar wat is nu the best of both worlds?
LikeLike
Nou, dat wist ze dan snel 😉
Skitterend logje weer Mack!
LikeLike
Dank je Marietje. Ik was er ook trots op vandaar dat ik Linda gelijk inlichtte toen hij online stond. 😉
LikeLike
Vind dit een lollig stukje. Ook omdat ik weet dat het bij jou thuis echt zo gaat.
LikeLike
Ik ga er morgen eens lekker voor zitten. Dat wordt genieten!
LikeLike
Ik denk dat Linda niet veel woorden nodig heeft. Hooguit kan ze met een halve wenkbrauw even fronzen en de rest kun je zelf al invullen. Handig een zo aanvullende echtgenoot!
LikeLike