Sommigen hebben wel gezien dat ik wel eens een verhaaltje schrijf voor Bicat.
Mijn eerste verhaal ging over Astrid die bij me in de klas zat.
Nou is het verhaal grotendeels verzonnen maar Astrid bestond echt.
Afgelopen zaterdag zit ik op een verjaardag en daar zitten mensen die de ouders van Astrid bleken te zijn. Ze hadden foto’s bij zich, waarop Astrid met haar pasgeboren zoontje stond. Astrid woont in Amerika (natuurlijk, avontuurlijk typje) en is inmiddels getrouwd.
Later in de auto vertelde ik m’n vriendin pas dat dat Astrid uit m’n verhaal was. (Ik ken mijn vriendin langer dan vandaag, ze zegt rustig dat ik heel toevallig een leuk verhaaltje over Astrid had geschreven en of ze de url wilden hebben en dat soort gein.)
Maar goed. Is zoiets gewoon stom toeval of is Bicat toch een duister fenomeen vol mentale valkuilen waar realiteit en fictie dicht langs elkaar lopen?
Mack 
Dat is nou precies waarom ik daar weleens een verhaaltje drop. Niemand zal ooit weten wat realiteit of fictie is, alleen ik zelf. Ik weet wel dat ik geen enkel verhaaltje had kunnen schrijven zonder dat er realiteit bij betrokken was geweest.
(Het is wel moeilijk om hier na alles een beetje serieus te reageren. Het gaat redelijk volgens mij)
LikeLike
Je doet je best, inderdaad.
Hopelijk dat Von het niet verpest, want dan word ik kwaad.
LikeLike
Goh, wat een toeval!
LikeLike
[ik had er bij gezet maar dat pikte die niet?]
LikeLike
Nou jaaa zeg. Ik had er ‘poeslief’ bij gezet maar dat pikte die niet!
LikeLike
Sorry, ben weer poeslief, hoor 8)
LikeLike