Categorie: Mack windt zich ergens over op

Ik moet rectificeren al vertrouw ik het voor geen cent. De boom achter ons huis is volgens de gemeente volgens een noodprocedure gekapt omdat hij een accuut veiligheidsrisico vormde. Ik deed navraag. Ik heb hier mijn vraagtekens bij, maar wat kun je daartegen doen? Wie heeft dat veiligheidsrisico ontdekt? Dat moeten de buren zijn geweest want niemand komt ooit in de buurt van die boom en buurvrouw stond de houthakkers te verwelkomen alsof het brandweerlieden waren terwijl haar huis in brand stond.

Ik heb nooit iets gemerkt aan die boom in elk geval, behalve dat de eekhoorns er veelvuldig gebruik van maakten om op het dak van de buren te springen. Ik vermoed dat een dergelijke noodprocedure gebruikt kan worden als je vriendjes hebt bij de gemeente.

Nu volg ik de bekendmakingen van de aangevraagde vergunningen en naast die buren is een oud stel komen wonen die verdomme ook al een aanvraag heeft gedaan om twee berken te kappen. Het heet hier Berkenoord en dat is niet voor niets! Ik bekeek die bomen nog eens, tenminste ik vermoed welke bomen er bedoeld worden en wederom begon ik te koken. Die mensen wonen hier een jaar, zijn werkelijk stokoud en proberen hier twee grote berken te laten kappen. Ik weet zeker dat ze niet lang meer leven, dus wat denken die idioten eigenlijk? We wonen hier in bosrijk gebied dus hier staan bomen! Wees godsamme dankbaar dat hier bomen staan! Wat bezielt al die idioten eigenlijk?

Als deze vergunning wordt verleend ga ik bezwaar maken. Ik ben klaar met die natuurvernietigers en ik ben bereid die dwarse buurman te worden. Krijg de kleren maar. Onze directe buren wilden ook al een boom in de voortuin laten kappen omdat die dood was volgens hun. Gelukkig staat die boom precies op de grens en kwamen ze het vragen, en Linda heeft ze uitgelegd dat die boom niet dood was maar bruin kleurde door de herfst. De boom staat er nog en kleurde weer prachtig groen in de lente.

Nou ja, we zijn allemaal gelijk en we hebben allemaal evenveel rechten. Alleen als je godsamme niet snapt dat een boom in de herfst of door droogte bruin kan worden dan zouden ze eens iets aan dat stemrecht moeten doen! Sowieso moeten ze daar iets aan doen.

Ik heb wel eens verteld over onze directe buren, dat die vooral in de zomer nog wel eens herrie maken op een irritante manier, maar dat dat sinds anderhalf jaar, na een ingreep van Linda, een stukje beter gaat. Nu gaat het over de buren aan de andere kant. Vreselijke mensen. Nu kunt u denken, als allebei de buren problemen geven, ligt het dan niet aan jullie? Oordeelt u zelf.

Toen wij hier net kwamen wonen, zes jaar geleden, was haar man net overleden. Het eerste wat we deden was een condoleancekaart in de bus. Ze leek een aardige vrouw. Ze had een hond die het totaal niet kon vinden met onze vorige hond, Randi. Om twaalf uur, als ik lag te slapen kwam ze op klikkende hakken de hond uit laten, waardoor onze hond, die dat geluid associeerde met haar hond, totaal over de zeik ging. Dat hield aan tot het geluid wegstierf en Randi stil werd en herhaalde zich als ze even later terugkwam en de pleuris opnieuw uitbrak. Elke avond opnieuw. Ik vond dat ze andere schoenen aan moest doen, maar Linda vond dat ik dat niet mocht vinden. Vrijheid van meningsuiting, ho maar!

Wij houden van natuur, van beestjes, dus bij ons komen egels in de tuin. De buurvrouw heeft een bladerenfobie. Dus als er een paar blaadjes vallen komt ze met de bladblazer naar buiten. Meerdere keren per week, meestal als ik zit te werken, blaast ze blad. De egels bij ons schrikken daarvan, tenminste, dat vrezen wij. Ik heb meegemaakt dat ze drie weken op vakantie was en binnen een kwartier na thuiskomst al bladeren stond te blowen.

Een jaar na het overlijden van haar man woonde ze ineens samen met een andere man. Een ongelofelijke kakker met een rode broek, een sjaaltje en net te veel haar met een middenscheiding. Loopt gelijk rond in de buurt als het mannetje en hij heerst met domme humor op de buurtapp. Hij noemt de buurvrouw in het bijzijn van anderen “het management.” Zij staat daar schaapachtig bij te lachen. Als er niemand bij is, noemt hij haar “lief.” Als ik ergens een hekel aan heb is het wel aan mannen die hun vrouw “lief” noemen. En vooral mannen van zeventig met een rode broek en een sjaaltje. Ik vind Linda lief, maar ik noem haar gewoon “hé”. En ik weet dat hij haar zo noemt omdat onze veranda aan hun oprit grenst.

Toen Lori nog pup was lieten we haar plassen in de struiken en kwam de buurvrouw na een paar dagen vertellen dat anderen daar last van hadden omdat er kinderen speelden. Ze zei niet, “hee, flikker op met die hond,” nee, er speelden kinderen van anderen, en zij wilde ons daarvoor waarschuwen.

Regelmatig rijden er BMW’s door het hofje die bij haar op de oprit parkeren omdat ze daar op visite gaan, en als ze weer weggaan roept de buurvrouw met bekakte en te harde stem: “Nou, dag hoor, daag!” Laatst hoorde ik haar klagen dat ze het te druk vond en geen zin had in visite op zondag, waarop haar rode broek heel beslist zei: “Nee, de zondag is van ons!”

Dat doorstaan we dan allemaal en maken er naar buiten toe geen drama van, tot er gisteren ineens acht trekkers en zestien vrachtwagentjes de straat inrijden – hier overdrijf ik voor het eerst in dit verhaal een klein beetje -en een monteur die net bij ons was, er niet meer uit kon. Dus ik vraag of ze even iets aan de kant kunnen, wat de mannen ook gewoon doen, en ik zie de buurvrouw met haar schaapachtige bakkes op haar oprit staan. De mannen komen een boom, die op gemeentegrond staat, naast haar huis, maar vlak achter onze tuin, kappen. Voordat ik het weet is de boom al doorgezaagd en wordt de bovenkant over ons garagedak getild. Die boom die altijd zorgde voor schaduw en waar eekhoorns veelvuldig gebruik van maakten. Want mevrouw had zoveel blaadjes op haar oprit.

Nu schijnt de zon vol in onze tuin, rechtstreeks in onze achterkamer, direct in mijn aquarium. Ik appte Linda om te zeggen dat ze een hoer was. De buurvrouw dan. En die achterlijke sjaaltjesdrager van haar ook! En godver, gewoon een prachtige boom weg omdat het miss Piggy niet aanstaat. Nee, dit is lekker. Ik legde op de app aan Linda uit dat dit vreselijke mensen waren die niks bijdragen aan de wereld, sterker nog, ze maken haar kapot, en moesten dus dood. Dat eindigt dan met een huilen van het lachen smiley en kan ik weer verder met m’n werk. Nee, leuk buurtje hier. Je kunt nog beter op Kanaleneiland wonen,

Wat kan ik me, meer dan vroeger, ergeren aan reclames. Vroeger werd er geklaagd over wasmiddelenreclames maar toen konden we nog niet weten in welke hel we later terecht zouden komen. De ergste is Coolblue. Die stem van die vent! Met zo’n gekunsteld vrolijk ondertoontje alsof hij helemaal het mannetje is. En dat niveau van die grappen! Alles voor een glimlach! Ik heb er nog nooit van moeten glimlachen, het is mijn grootste ergernis.

En dan die mevrouw van Decupré. Drs. Nogwat heet ze. Zij vond het een goed idee om zelf de hoofdrol te spelen in de commercial terwijl alles er om schreeuwt dat er een professioneel acteur ingehuurd had moeten worden. Acteur is een beroep en dat is er niet voor niets.

En dan die politiek correcte alle genders, alle kleuren filmpjes! Compleet ongeloofwaardig. Een oude witte man die samen met zijn zojuist gescoorde Afrikaanse vriendin aan het fietsen is. Oude witte mannen trouwden in hun tijd met jonge witte maagden en daarbij loop ik echt vaak in het bos langs een fietspad en ik zie echt vaak te dikke oude mannen in te strakke pakjes op een racefiets maar echt nooit het tafereeltje dat de reclame ons voor schetst.

En dan die herrie! Geschreeuw, gerap, geblaat. Alsof ik ooit iets bij Coolblue ga kopen. Nee, natuurlijk niet! Ik koop gewoon een nieuwe bezem of handgrasmaaier bij de plaatselijke Welkoop. Maar ik ben in de minderheid, of eigenlijk sta ik volslagen alleen. Terwijl ik de oprit aan het vegen was kwamen overal buurmannen met een bladblazer naar buiten. De een na de ander hoorde ik starten. Onze overbuurman, die aan de overkant woont, er zit een straat van drie meter breed tussen, had er gehoorbeschermers bij opgezet. Ik moet ook een paar hebben voor als ik aan het vegen ben op een mooie herfstige zaterdag. Misschien heeft Coolblue ze.

Na vanavond weet ik het zeker, dit land zit vol met debielen. Een schaapherder wiens hond waarschijnlijk is gedood door een wolf schrijft dat zijn hond vermoord is door een wolf. Laat ik vooropstellen dat ik meer van honden hou dan van wolven. En dat ik het erg vind voor hond Daisy en voor zijn baas. Ik zou het ook erg vinden als mijn hond gedood werd door een wolf. Maar die kans acht ik uiterst klein. Daisy kon er niks aan doen, de wolf kon er niks aan doen. Alleen de herder kende het risico want zijn hond was recent al eerder aangevallen.

Er wordt bewust een term als vermoord gebruikt om de wolf in een kwaad daglicht te stellen. Een wolf moordt niet, een wolf doet wat een wolf doet. Ik moet het voor hem opnemen omdat het teveel aan boeren dat we hier hebben hem wil afschieten. Daarbij gebruiken ze valse sentimenten en plaatsen foto’s van opengereten schapen, waarbij ze hun kinderen opdracht gaven om er huilend bij te gaan staan en vertellen ze allerlei onzin over dat de wolf meer schapen doodt dan hij kan eten omdat hij eenmaal moordlustig is. En ondertussen is half Nederland in paniek en zit af te wachten tot het eerste menselijke slachtoffer valt.

En wat dan nog? Die redenering volgend moeten we alle gevaarlijke roofdieren ter wereld maar uitroeien. Want ook in andere landen vallen mensen soms ten prooi aan een roofdier, maar hoogstzelden aan een wolf. Nee, de mens denkt dat zijn leven maakbaar is. Totaal van de zotte. Ik vind het prachtig dat er wilde wolven zijn in ons land, en ja, ik vind het ook zielig voor hun prooi, maar eisen dat de wolf vegetarisch wordt terwijl ik shoarma eet is precies van het soort schijnheiligheid waar ik het over heb.

Ik laat mijn hond nog steeds los op de hei, maar ik ben wel oplettend. Ik vind het een aanvaardbaar risico, Lori is snel en sterk, luistert goed, ik laat haar niet 30 meter achter me en ik let op. Maar dat deed ik altijd al. Arme Daisy rende alleen over de hei en werd aangevallen door een wolf. Erg genoeg voor zowel eigenaar als hond. Maar niet de fout van de wolf. Je kunt het oneens zijn met het beleid, maar de wolf eigenschappen van een misdadiger toedichten staat gelijk aan in sprookjes geloven.

Door die kut van een Wilders en z’n stupide aanhang moet ik nu weer naar de stembus. En daar had ik helemaal geen zin in. Zo zinloos zolang mijn stem niet voor vijf miljoen telt.

Ik las vandaag een pracht van een reactie van Ricardo uit Vlaardingen op de val van het kabinet. Wilders werd tegen gewerkt door de coalitiepartijen, door rechters en door wetten. Er was dus geen respect voor de democratie! En Ricardo’s stem telt even zwaar als die van mij. Niet dat ik politicoloog ben, maar toch! Ik vind het zorgelijk. Ricardo riep iedereen op om weer PVV te stemmen, kennelijk met de bedoeling dat Wilders in z’n eentje kon gaan regeren. Nou, in zijn eentje is ook de enige mogelijkheid want met andere mensen wordt het lastig.

Wilders noemt wel steeds twee miljoen kiezers die volgens hem buitenspel worden gezet, maar dat is alleen kwantitatief. Kwalitatief zijn het er maar honderdduizend. Ze nemen alleen de ruimte van twee miljoen in.

Wat ik persoonlijk het kwalijkst vind: Wilders presenteert een volkomen onuitvoerbaar asielbeleid, noemt het het strengste assielbeleid ooit, heeft een jaar lang iedereen zand in de ogen gestrooid, wachtte een mooi moment af om de boel te laten klappen en de coalitiepartijen er de schuld van te geven dat hij z’n belofte niet waar kon maken. Als zoete koek gaat het erin! Ten eerste is het gelogen, ten tweede moet je niks beloven als je het niet kunt waarmaken. Of geldt dat niet voor verkiezingsbeloften?

Deze man zit er niet voor de kiezer. Deze man zit er voor zichzelf. Die heeft zich zo onmogelijk gemaakt dat hij nergens anders meer terecht kan dan in de Nederlandse politieke oppositie. Dus die plek moet door hem verdedigd worden. Als we hem nu gewoon geld geven en z’n beveiliging door laten lopen, gaat hij dan weg?

U weet vast nog wel dat in 2022 de prijzen van energie enorm omhoog gingen door een zogenaamde schaarste. Mijn maandelijkse energierekening liep op tot over de zeshonderd euro. De schaarste was er helemaal niet. De vraag steeg niet. Gewoon verzonnen door speculanten om de prijzen op te drijven. Of kwam er bij u geen stroom meer uit de muur of hield de verwarming ermee op? Nee natuurlijk niet, we betaalden gewoon drie keer meer voor hetzelfde en we kregen ook hetzelfde. En we werden hard uitgelachen door de energie-equivalenten van Sywert van Lienden.

We zijn gewoon keihard opgelicht door iemand die het spel van vraag en aanbod niet kon accepteren en een fictief aanbod introduceerde. Dat heeft hem miljarden opgeleverd. Het is nu zaak dat we deze persoon opsporen, berechten en wegens een te grote vraag naar hoge straffen, deze man een zeer hoge geven. Natuurlijk gaan we dat niet doen, want wij zijn Nederland, een goedgelovig en naïef volk dat denkt dat de wet ons zal beschermen tegen de uitwassen van het kapitalisme.

Het gebeurde eerder met de pensioenleeftijd die effectief werd verhoogd van 59 naar 67 zonder dat iemand zich erom bekommerde. Want de regering zei immers dat het niet anders kon, dus ja, dan kan het niet anders. Ik heb me altijd enorm gestoord aan politici die de pensioenleeftijd weer wilden terugdraaien in hun verkiezingsprogramma, want er was immers allang vastgesteld dat het niet anders kon. Dom dus. Een beetje zoals Rusland, dat ontkent dat zie iets te maken hadden met MH-17 nadat onomstotelijk vast was komen te staan dat Rusland erachter zat. De woorden onomstotelijk en “kan niet anders” kunnen namelijk alleen gebruikt worden als er niets meer tegen in te brengen valt.

Het gaat zo opnieuw gebeuren met AI. Dat gaat ons ook naaien. Dan worden termen gebruikt als “onomkeerbaar” of “niet tegen te gaan.” Maar achteraf blijkt het toch altijd weer een leugen. Het is maar wat je wilt of waar je de prioriteiten legt. AI gaat de mensheid lamleggen en er zijn er enkelen die daar hemeltergend rijk van worden. En we staan er weer bij en kijken ernaar. Want ja, de tech-ceo’s begeven zich onder ons op LinkedIn en hebben tienduizenden volgers omdat we graag succesvolle mensen volgen. Dat ze allemaal op Mars mogen gaan wonen!

Het begon al toen ik op het randje van te laat zijn de straat wilde uitrijden. Een vrachtwagen blokkeerde de doorgang. Toen ik op kantoor aankwam, te laat voorzover dat kan, stond er een Audi op mijn plek. Voorzover dat kan want ik heb geen eigen plek. Ik zag vanuit mijn auto een onbekende vrouw achter mijn bureau zitten en wist gelijk wie dat was. Een nieuwe collega, assistente van Jan Lul met een directors functie die zichzelf heel wat vindt.

Jan Lul is nooit op kantoor, behalve toen we het nieuwe kantoor kregen om voor zichzelf de beste plek te reserveren. Net als vele andere collega’s trouwens. Er was destijds iets waardoor ik niet op kantoor kon komen dus ik had geen plek. Uiteindelijk besloot ik bij Jan Lul in z’n kantoor te gaan zitten, die dat niet leuk vond omdat hij eenmaal denkt dat hij een eigen kamer nodig heeft. Laatst vertelde hij me dat er een assistente kwam en dat hij die graag op zijn kantoor wilde hebben. Ik zei, prima, maar niet op woensdag. Officieel hebben wij flexplekken, maar dat is theorie.

Het ging een tijdje goed. De enige ergernis was dat als ik op woensdag op kantoor kwam, ik het bureau en de stoel uit de smurfenstand moest halen, maar verder kon ik er zitten. Mijn persoonlijke spullen, (leesbril, rekenmachine, koptelefoon) waren altijd opgeborgen in mijn doos met persoonlijke spullen, terwijl ik die altijd op het bureau liet liggen. Ook mijn dockingstation staat op dat bureau.

De vrouw heeft iets groens aan en heeft zwart krullend haar. Ze lijkt sprekend op juffrouw Jannie. Ze heeft een veel te harde stem en een Slavisch accent en ze schat mij ouder dan dat ik ben. Ik gris mijn muismat bij haar weg (zelf gekocht) en ga aan het bureau van Jan Lul zitten. Niks werkt, zijn toetsenbord mist een uitzetklepje, letters zijn niet leesbaar en het is nog goor ook. De beeldschermen doen het niet en tegen de tijd dat ze het wel doen valt het hoofdscherm om de vier minuten twee seconden uit. Een fantastische start van de dag.

Tussen de middag lopen we naar de supermarkt, door de regen, en serieus waar, juffrouw Jannie roept dat ze straks met natte benen op kantoor zit. Ik schiet in de lach. (Ik heb last van natte benen, m’n moeder had ook altijd last van natte benen, zei de echte Juffrouw Jannie uit Debiteuren, crediteuren.)

Na de lunch hou ik het nog een uurtje vol en dan geef ik er de brui aan. Ik ga naar huis omdat werken op deze manier niet gaat. Juffrouw Jannie voelt zich wel een beetje schuldig, zegt ze, en ik zeg dat dat niet nodig is, dat ik haar baas wel zal vervloeken. Nietsnut.

Op de terugweg verheugde ik me op een rustige, snelle rit, maar nee, het regende en het was net zo druk als in de spits. Wat doen al die niet werkenden op de weg op dit tijdstip, vroeg ik mij af. Waarom rijdt iedereen om drie uur op de snelweg? Ik tuf naar Vaassen, en ook in Vaassen heb ik geen vrij baan. Maar dat is tot daaraan toe, dat getrut van die automobilisten tegenwoordig is werkelijk tenhemelschreiend. Ik weet zeker dat dat vroeger beter ging. Toen zag je dergelijk gedrag alleen op zondag. Een hoed! Er zit een hoed voor me, riepen we dan.

Na twee dagen laminaat leggen en kinderen helpen van kamer verwisselen geeft mijn lichaam een krimp. En mijn geest ook, omdat ze meehielpen, en daar gaat het fout. Een bed uit elkaar schroeven betekent vooral dat er dingen afbreken en ik erg gefrustreerd raak. Als ik het probeer te repareren en moet roeien met de riemen die ik heb, ga ik wel eens door het lint. Laten we het daar verder niet over hebben, want ik ben al 55 en loop te vloeken als een bootwerker.

Tot overmaat van ramp heb ik de top 2000 aanstaan en vervloek ik iedereen die op enorme kutnummers stemt. Van die kutnummers van talentloze bands waarvan de leden aan de drugs waren toen ze het schreven. Er is geen melodie in te bekennen en ze duren ook nog eens 8 minuten. Teringherrie van acht minuten! Een orgel, een gitaar en een zanger die zichzelf een legend vindt. Totaal inspiratieloos gejengel! En dat staat dan boven Burning Love van Elvis. Wat dus betekent dat er in deze verrekte maatschappij veel zakkenwassers rondlopen die helemaal niet stemmen op wat ze mooi vinden, maar op aftandse bagger waarmee ze afstand willen nemen van het klootjesvolk en een muzikale superioriteit veinzen waarvan ik dan moet denken “zo zo, die heeft een ontwikkelde smaak!”

Maar dat denk ik dus niet hè, ik denk juist: Lapzwans, laat je eens nakijken want je smaak is kapot! En ga eens naar een hypnotherapeut en probeer uit te vinden waar je ontspoorde! Dat denk ik ja, met je eliteclubje van gelijkgestemden dat elkaar zit te overbieden en zo steeds verder losgezongen van de realiteit raakt. Ze moesten je voor straf een koptelefoon opzetten en keihard je eigen kutnummer spelen, twee uur lang (en dan ben ik mild), eens kijken of je dan volgende keer normaal wilt stemmen.

Ik ga maar geen voorbeelden geven want daar krijg je alleen maar ruzie van, maar door jou staat bijvoorbeeld het geweldige Hands Clean van Alanis Morrisette er niet in. Terwijl ik daar op gestemd had! En dan staan die deejees ook nog zo’n achtminutenplaat aan te kondigen of er iets heel bijzonders aankomt! Nou, een muzikale marteling, dat is het! En acht minuten zeg! Na tien seconden had ik al door dat het nergens heenging.

Goed, ik geloof dat ik wel eens vaker uit mijn plaat ga over de top-2000, maar als ik dictator word, en die kans wordt nu groter, dan valt er alleen nog te stemmen op mooie nummers waar een band zijn best op heeft gedaan. Het einde van de democratie is nabij. De mensheid dient niet lastiggevallen te worden met muzikale meningen. Je moet luisteren naar je ziel. Ik ben het weer even kwijt. Bedankt.

Ik word steeds extremer in mijn mening. Hij klopt niet eens meer. Maar in Amerika is een CEO van een zorgverzekeringsmaatschappij vermoord op een manier die je alleen in films ziet. De moordenaar had een boodschap op de kogels achtergelaten, “deny, defend and depose,” waarmee hij de boodschap meegaf dat de CEO vermoord is vanwege het beleid van vertragen en ontkennen door zorgverzekeringsmaatschappijen.

Hier gaat om de CEO van de grootste zorgverzekeraar van Amerika met een omzet van ongeveer 200 miljard euro. Een aantal voorbeelden werd gegeven van mensen die overleden omdat de verzekeringsmaatschappij hun de zorg niet wilde vergoeden die ze nodig hadden. Vaak ging dit op basis van willekeur of onjuiste argumenten. Overigens, ook de ziekenhuizen spelen geen lekkere rol hierin. Die helpen je ook niet voordat ze zeker weten dat er betaald wordt.

In elk geval, het is gelegaliseerde criminaliteit waar je als burger niks tegen kunt doen. Je kunt nadat je al dood bent een rechtszaak beginnen, maar dan zul je eerst de jury moeten overtuigen dat je dood bent door toedoen van de verzekeringsmaatschappij. Het rijkste land ter wereld is geen beschaafd land, heb ik al veel vaker geconstateerd zonder er ooit geweest te zijn.

In Amerika wordt niet erg gerouwd om de CEO die nog jong was en een gezin had. De verdachte is een knappe, gespierde jongeman, en dat wekt eenmaal sympathie op. Het maakt trouwens niks uit of je crimineel bent of niet, het volk kijkt naar wat je voor hen doet, niet naar je misdaad. Ik rouw ook niet om die CEO. Hij was een slecht mens die omgelegd is.

Deze week werd er ook nog een claim van mij afgewezen door de verzekering. Dat ik ze überhaupt nog indien snap ik eigenlijk ook niet. Alle claims worden standaard afgewezen als ik de waarheid invul. Maar ik blijf de waarheid invullen, al roept iedereen dat je de waarheid zo moet verdraaien dat hij wel in de claim past. Er komt een moment dat er iets knapt in mijn hoofd. En dan kan het zo maar zijn dat ik mijn hond in de tuin van zo’n CEO laat schijten.