Zij maakt het verschil

Astrid zat ooit bij me in de klas, het was 4 havo, en ze was, hoe zal ik het zeggen, nogal populair. Ik denk dat ze op dat moment mijlen voor lag op mij. Na de havo heb ik haar nooit meer gezien, al bleef ik via via over haar horen. Ze was geëmigreerd naar Haïti, wat op mij destijds volkomen logisch overkwam, want waarom zou zo’n meid in het suffe Apeldoorn blijven wonen?

Door of dankzij Trump kwam ik weer in contact met haar. Ze woonde in Washington DC, en daar was op dat moment iets aan de hand in het Capitool. Ze werd geïnterviewd voor de krant en ik herkende haar naam direct en stuurde haar een bericht.

Astrid was anders dan destijds. Of ik had wat van haar voorsprong goedgemaakt en leek dat daardoor zo. Ze was in elk geval enthousiast en tot op heden berichten we elkaar regelmatig.

Maar waar dit naar toe gaat, Astrid heeft een organisatie opgericht die jonge studenten in Haïti helpt. Haïti is ongeveer de meest gevaarlijke plek op aarde omdat bendes het land teisteren. Ze doet dit met veel toewijding en geeft persoonlijke informatie over de kinderen die hulp nodig hebben. En natuurlijk kun je niet iedereen helpen maar Astrid doet wat ze kan. En dus vraagt haar organisatie af en toe om een bijdrage voor een bepaald doel. En soms maak ik iets over en Astrid laat me dan weten dat het betreffende kind geholpen kan worden en ze bedankt me. Maar het moet andersom zijn. Astrid bedankt. Want wie uit die Havo klas heeft het nu zover geschopt als zij? Ze verzamelt geen schatten op aarde, maar ik vermoed wel in de hemel.