Oh Lord

In groepsapps voel ik mij als een vis in het water. Want ik schrijf makkelijk, en druk me makkelijk uit. Keerzijde is wel dat er altijd mensen zijn die mijn pogingen tot humor irritant vinden. En ik heb niks in de gaten tot het te laat is. Iemand had vorige week lopen drammen dat er allerlei dingen in de app gezegd werden die niet voor die app bestemd waren. Ging niet eens over mij. Hij vond dat de app was bedoeld om aan te geven of je kwam badmintonnen op donderdag. Ik maakte er wel een gevatte opmerking over die sommige mensen wel grappig leken te vinden door er een 😂 onder te zetten. De man in kwestie echter, appte mij privé, dat als mij iets niet beviel, ik het tegen hem moest zeggen en niet in de groepsapp.

Ik zuchtte, schreef terug dat ik er niks was wat mij niet beviel, dat ik gewoon een grappige situatie vond en daarop reageerde. Ik ging de keuken doen en toen ik klaar was had hij gereageerd dat hij mijn humor niet snapte en weet ik het allemaal. Ik besloot de schuld op mij te nemen, en zei hem dat ik mezelf niet kan helpen in sommige situaties en dat ik vaker last heb in groepsapps met mensen die mijn humor niet snappen. Toen veranderde hij van toon, was tevreden met mijn uitleg en vond het vervelend voor me dat me dat vaker overkwam. Nou ja, wat ik maar zeggen wil, allemaal tactiek. Geleerd in de katholieke kerk. Gewoon de schuld van een ander op je nemen en lijden. Naar goed voorbeeld.

Na het schrijven van bovenstaande kwam een herinnering boven die een jaar of 44 oud moet zijn en waar ik in de laatste 40 jaar geen actieve herinnering aan heb. Toen ik een jaar of 10 was, kreeg ik van Sinterklaas, aka mijn moeder, een kartonnen plaat om op te hangen met de volgende tekst: “Oh Lord, help me to keep my big mouth shut until I know what I am talking about.” Zij moet het al voorzien hebben.

.