Mijn leven is een grote sinusgolf. Pieken en dalen. Tenminste, ik laat mij meeslepen. Zo kan ik de ene dag voor de spiegel staan en mezelf trots aankijken. Ondanks mijn 51 jaar sla ik iedereen van de baan met badminton (iedereen zijn drie tegenstanders op een avond) en loop ik tien kilometer, heb geen rugproblemen meer, geen blessures, mijn hersenen doen het goed en ik voel me fit. De volgende dag zie ik een oude, vermoeide man, met dun, grijs haar, leesbril, wallen, klein buikje, hangende oogleden, en nog een paar dingetjes die me niet bevallen. Het kan hard gaan. Sinds een paar dagen heb ik er een nieuw ongemak bij. Ik noem het maar voorzichtig tinnitus. Een hoogfrequente pieptoon in mijn hoofd. Het schijnt in je hoofd te zitten. De pieptoon komt me niet onbekend voor, ik ken dit al heel lang. Alleen stond er dan meestal een televisie aan ergens. Of het was eventjes en het verdween weer. Maar nu houdt het al dagen aan. En waar het van komt? Ik heb nooit (zelden) concerten bezocht. Weinig in disco’s geweest. Heel weinig met een koptelefoon op naar muziek geluisterd. Alleen de afgelopen maanden heb ik wel dagelijks oortjes in gehad. Om YouTube filmpjes te bekijken voor het slapen gaan. Maar op zeer laag geluidsvolume. Dat kan het haast niet zijn.
Ik heb altijd gezegd dat een mens niet gemaakt is om ouder dan veertig te worden. Dan is het beste ervan af, en kun je je in de natuur niet meer redden. Maar we leven niet in de natuur, wij leven in gevangenschap. Daar kun je oud in worden. Ik ben alleen niet zo goed in oud worden. Die klachten die ik noem, behalve tinnitus, zijn normaal en ik vind ze al storend. Ik was altijd blij met mijn goed werkende lichaam en mijn zintuigen. Zeuren over ouderdomskwalen is ook gezeur. Wees eerder blij dat je oud wordt, schijn je dan te moeten denken. Zit best wat in. Maar als het in dit tempo gaat dan ben ik over vijftig jaar finaal op! En alleen de eerste veertig deden ertoe. Nou ja, gelukkig heb ik de foto’s nog.
Mack 
in de verhoren van de kinderopvangtoeslagaffaire zegt een bewindsman of vrouw wel eens: ik heb het gelezen maar ben er niet op aangeslagen. Bij het word tinnitus sla ik wel aan, hoewel je het nog “voorzichtig tinnitus” noemt. Het slaat bij me aan omdat ik oonoplosbare situaties heb leren kennen, ook hoor ik van mensen die het kunnen hanteren.
LikeLike
Het leven is hard en daarna ga je dood. 😉
LikeLike
Heel herkenbaar. Ik heb ook al een paar jaar dat vervelende gesuis/fluit/rinkel in mijn hoofd. Ik denk dat het hoort bij het ouder worden en niet bij het luisteren naar herrie. Zo weinig mogelijk aandacht aan schenken.
Ik word 70. Zeventig! Soms denk ik dat ik moet gaan opruimen om mijn nabestaanden niet op te zadelen met alle verzamelde zooi. Dan denk ik weer, stel je niet aan. Je hebt nog minstens 20 jaar te gaan (en dan weer: wat is nou twintig ?? Dat is zo voorbij!).
Ik gooi het maar op Corona. Weinig afleiding en je gaat navelstaren en doemdenken. Weinig tot geen perspectief op iets om naar uit te kijken, ronddraaien in hetzelfde cirkeltje. Winter, grijze, natte, koude dagen. Als we straks ingeënt zijn kunnen we weer vrij ademhalen en op reis en bij iedereen langs gaan en lekker gaan en staan waar we willen. Dan vergeten we weer dat we oud en krakkemikkig worden. Dan kunnen we het leven weer vieren in plaats van overleven. Hold on!
LikeGeliked door 1 persoon
Aha een 5G-slachtoffer. 😉
LikeLike
Ik heb het al vanaf mijn 16e, en het verergert naarmate ik ouder word. Ik kan er gelukkig mee leven, dat heeft wel tijd en inspanning gekost. Hopelijk gaat het bij jou weg (gebeurt ook vaak hoor). Soms hoort het ook bij lichamelijke ongemakken waar je verder niet veel van merkt, zoals een hoge bloeddruk (laten checken kan nooit kwaad).
LikeGeliked door 1 persoon
Ik heb het ook, niet overduidelijk aanwezig maar zoals nu als het stil is altijd die piep/fluit hoe je het wil noemen, bij mij is het de laatste tijd ook erger, of ik let er misschien meer op, maar ja… ik ben ook al 73
LikeGeliked door 1 persoon