De trage evolutie.

Als ik zou moeten goedmaken wat ik dit weekeinde heb misdaan, dan zou ik drie marathons achter elkaar moeten lopen. Want wat een gevreet en gezuip. Bah! De calorieën binnen krijgen, dat kan elke boerenlul, maar ze weer verbranden, daar zit hem de kneep. Een lichaam weet niet wat hem overkomt en slaat wanhopig alle reserves op uit vrees dat er een hongersnood komt. Maar wanneer was de laatste grote hongersnood in West-Europa? Dan hebben we het toch al gauw weer over zeventig jaar geleden en dat was nog niet eens een hongersnood door gebrekkige oogsten, nee die was de schuld van de Duitsers.

Dus klopt het nog wel, wat het lichaam doet, evolutietechnisch gezien? De evolutie kan het West-Europese tempo op geen stukken na bij houden natuurlijk. Want ons lichaam zou nu toch alles wat teveel binnenkomt onmiddellijk uit moeten braken, of om moeten zetten in schone lucht. Maar ik geef het je te doen, shoarma omzetten in schone lucht. Zelfs evolutie’s grootste concurrent, de religie, zou dat niet kunnen. Nee, in plaats daarvan worden de verzadigde vetten opgeslagen op voor de mens vernederende wijze, en ook duidelijk laat zij zien dat het om verzadigde vetten gaat. Van die vetten waarvan de hele camping denkt: wat moet je met die blubber?

Natuurlijk heeft de evolutie ervoor gezorgd dat de hersenen ook een sein krijgen als er een teveel aan verzadigde vetten in het lichaam wordt opgehoopt. De hersenen geven een waarschuwing dat er ingegrepen moet worden nu het nog kan. En de mens reageert dankbaar voor zulke verstandige hersenen en zweert bij zichzelf dat hij de komende drie maanden alleen nog maar sla eet. Helaas duurt de bezinning slechts tot de volgende morgen, als de hersenen weer een tegenstrijdig en verkeerd signaal afgeven, namelijk dat het lichaam honger heeft. En omdat wij geleerd hebben te luisteren naar ons lichaam, begint de jacht op verzadigde vetten weer van voor af aan. Nee, de evolutie is bepaald nog niet klaar. Of eigenlijk wel, maar tegen de zondige mens is toch geen kruid gewassen.

Onbekend's avatar

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry.

4 gedachten over “De trage evolutie.”

  1. Zolang het maar kokosvet en roomboter zijn, is er niks aan het rolletje en hoef je je nergens schuldig over te voelen ;).

    Like

  2. Prachtige beschouwing, daar niet van (komisch ook) maar hoe verklaar je dan al die prachtig slanke mensen die soms veel meer zuipen en vreten dan wij die elke calorie moeten tellen? Ik voel me al schuldig bij die ene reep chocolade in de maand terwijl ik iemand kende die al jarenlang elke dag 4 (!) rollen stophoest opzoog. Zo slank als een leilinde!

    Like

  3. Die slanke mensen zijn een pact van de duivel. Die gaan voor je neus zitten vreten alsof er bij hen geen gram aankomt, maar ondertussen lopen ze elke nacht, als alle gewichtigen slapen, 15 kilometer.

    Like

  4. Dan ben ik kennelijk wat verder geevolueerd: ik sla niets op (met een chronisch ondergewicht en de noodzaak van extra – calorieverrijkte – drinkvoeding op de koop toe)

    Like

Laat een reactie achter op Felicita Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *