Gisteren ergerde ik mij op mijn werk. Ik probeerde iets te begrijpen maar omdat het zulk mooi weer was werd er een bende bladerblowers door de straat heen gejaagd. En het is waar, als ik iets lastig vind dan ga ik mij ook snel ergeren. Dus ik maak ze allerlei ondoordachte verwijten, maar ik erger mij niet voor niets! Bovendien, in mijn verdediging: het bedrijf naast ons huurt die bladerblowers elke week in. Zodra de zon schijnt, verschijnt ook deze bende oproerkraaiers.
Een beetje opgefokt trok ik de ramen met een knal dicht en deed de airco aan. Maar het helpt niks, want je hoort ze nog steeds, alleen zachter. Je probeert je af te sluiten maar het geluid dringt dwars door de ramen. En net als het iets beter gaat drukt er weer iemand op de printer, of komt iemand met een hoop herrie binnen zeilen. Geen punt als ik routineus zit te werken, maar als ik iets niet snap, en me eigenlijk daaraan erger, projecteer ik het op externe factoren.
Hoe dan ook, het werd pauze. Een van de bladerenblowers deed zijn masker af en bleek blonde manen te hebben. Hij trok zijn shirt uit en ging eens fijn op een bankje zitten, om zijn lichaam te showen aan de meisjes. Uiteraard deed hij net alsof hij in de zon zat, maar dat was niet zo, want anders heb je niet zulke Hans Klok-achtige manen. Helaas voor hem was ik mijn brood vergeten en reed ik naar huis om het te halen. Mijn Alfa mag dan afgeschreven zijn, maar dat merkt niemand die het niet weet. Op volle snelheid kwam ik aan, een hoop lawaai producerend, over de linkerweghelft waaraan hij zat scheurend, raam open en radio 1 keihard aan, ♪♫ en Marcel, hoe is de situatie in Uruzgan? ♪♫, één armpje uit het raam en een grote windvlaag producerend die zijn blonde haren deden wapperen. Dat zal hem leren! Geërgerd keek hij mij na. Beide armen had hij uitgespreid over de rugleuning van het bankje dus hij moet benzinewalm onder zijn oksels hebben gekregen. Op de terugweg zat hij er nog steeds en deed ik het weer, ditmaal over de rechterkant van de weg. Ik voelde de behoefte opkomen om naar hem te fluiten, maar dat durfde ik toch niet goed. Straks hapte hij! In elk geval, de toorn van de boekhouder is over hem gekomen. Ik weet niet of hij toevallig ook weblogt, want anders kunt u daar lezen dat er een aanstellerig boekhoudertje indruk probeerde te maken met zijn Alfaatje.
Mack 
Ah gos… Je hebt het maar zwaar als boekhoudcommando.
LikeLike
Ghegheghe…er is in de loop der jaren een enorm lawaaiïerige veeg- spuit en blaasmafie ontstaan inderdaad. Hogedrukreinigers, veegwagens in de straat die je hele auto onderstoffen net nadat je hem gewassen hebt en een uur lang geloei onder je raam produceren; dat moet ik ook niet in de verkeerde stemming meemaken.
LikeLike
@Mackrent; uitgaande bewegingen zoals spuiten, schieten, spugen, scheuren, van je áf snijden -en blazen- zijn meestal toch jongensdingetjes. Wij zouden dat eigenlijk niet zo vaak moeten slikken…
(In mijn volgende leven word ik pinguïn. Of zeepaardje.. *mijmerdemijmer*)
LikeLike
Zelf noem ik zo’n ding een bladblazer. Ergerlijk zijn niet de kerels die ze hanteren maar de figuren die daartoe opdracht geven. Laat ze zelf een bezem pakken.
LikeLike
@Irene: Ja, natuurlijk. Een bladblazer is beter. Maar er lagen helemaal geen bladeren. Ze deden alleen wat stof opwaaien. Weet ik ook veel hoe zo’n ding heet.
LikeLike
@ Felicita
Dan heb jij nog nooit kennisgemaakt met mijn uitgaande bewegingen zodra ik een glimp van mannelijke ijdelheid bespeur. Een spontane boer, een welgemikte fluim en een luttele scheet zijn genoeg om zo’n lansheffer voor minstens een week onschadelijk te maken.
LikeLike
“Beschaafder”…zei je toch?
LikeLike
Vorige week was er een kerel met een koptelefoon op een hele dag bezig ons doodlopend stukje straat te beblazen. Een herrie en tot mijn verbazing lag alle stof en blaadjes aan een kant van de straat en bleef het daar liggen. De dag erop kwam er weer een mannetje met koptelefoon op, de boel weer de andere kant op blazen. Waarna gelukkig wel een stofzuigerachtig wagentje langskwam die alles opzoog. Zo hou je mensen aan het werk.
Op m’n werk werd ik gestoord van een printer vsn de afdeling die ook in onze werkruimte zat en non stop moesten printen. Zo’n rammelprinter die eigenlijk al was afgeschreven. Dat kreng stond naast mij en ik ergerde me eraan omdat ik me probeerde te concentreren en die lui dat ding zo ver mogelijk van zichzelf hadden afgezet zodat zij er geen last van hadden. Als je je dan eenmaal gaat ergeren wordt het steeds erger. Uiteindelijk hebben ze ‘m verplaatst.
LikeLike
@Margo: ik ben blij met deze support en weet nu weer dat ik niet alleen sta.
LikeLike
@Frankie; oh ja ! Ik herinner me opeens weer dat dat één van onze verschilletjes was 😉
LikeLike
P.s. Frankie; ik weet dat je bij voorbaat weinig hebt met tips. Maar.. leven is voortdurende verandering dus als j’em nog niet gezien hebt: Le Marche de l’Empereur. Een ontdooiende ervaring ! Kijken zonder je voordien in te lezen, voor maximaal effect. Van bitterkille ijsvlaktes die je intens kunnen verwarmen…
LikeLike
@ Felicita
Begrijp ik hier goed dat jij mij aanraadt om 85 minuten naar Urbanus’ commentaar op pinguins te gaan kijken? Zulks zou mij dan verwarmen en, wellicht, mannen beter gezind maken zodat ik hen in het vervolg mijn reutelboeren en knalwinden bespaar?
Dacht het niet.
LikeLike
Ja Mack, mijn support reikt ver zo je ziet.
Heb je die reactiestructuur weer verwijderd? Vond het inderdaad erg onoverzichtelijk.
LikeLike
Ik heb helemaal niks gedaan. Die reactiestructuur heb ik wel aangepast, maar al een maand geleden. Het enige wat hier onoverzichtelijk is, zijn al die verschillende gebruikersnamen van jou.
LikeLike
Hahahaha!
LikeLike
Ja. Neem me niet kwalijk. Ik beken schuld.
LikeLike
Het komt ook een beetje omdat de volgorde van het in te vullen formulier een beetje vreemd is.
Normaal is: 1. naam, 2. e-mailadres, 3. url.
Hier staat eerst e-mailadres en dan naam. Dus ik beken een beetje minder schuld.
LikeLike
Hallo zeg! Je moet extra schuld bekennen! Wie was iedereen nu aan het omkopen om naar word-press te komen?
LikeLike