Ik zat op kerstavond de film Oliver Twist van Charles Dickens te kijken. De hoofdpersoon, het jongetje Oliver, is niet te benijden. Vooral omdat hij in 1830 klein was en niet 150 jaar later. Want wat heb ik het makkelijk gehad in mijn jeugd in tegenstelling tot Oliver (en Charles Dickens natuurlijk, die veel autobiografische elementen in zijn boeken verwerkte). Oliver had als weeskind een hard leven en kreeg elke dag hetzelfde vieze eten. Ik had een warme kamer, ging naar school en kreeg elke dag iets anders te eten. Maar toch, soms was er ook koolraap bij. Of kreeg ik zure zult op mijn brood. En geloof me, dat was goor. Zure zult, dat zal ik mijn kinderen nooit geven. Het is zelfs in deze tijden van crisis niet nodig. Wat stelt zo'n crisis eigenlijk voor als je het vergelijkt met de tijd van enorme economische groei waarin Oliver Twist leefde. Je kunt beter in een moderne crisis leven dan in een 19e eeuwse bloeiperiode.
Aan de andere kant, die zure zult heeft wel een nederig mens van mij gemaakt. Door zure zult ken ik de donkere kanten van het leven en waardeer ik de gewone dingen meer. Zure zult heeft ervoor gezorgd dat ik geen lachende pikkemans ben geworden met een goudgele pretcilinder in z'n handen. Misschien moeten we terug naar zure zult, voor een mildere samenleving.
Mack 
Zo is dat, terug naar de basis! Laten we eens nederig en dankbaar worden ipv al die hebzucht. Ik heb nog nooit zure zult gehad, maar de term alleen al doet mij huiveren. De ultieme afschrikking voor randdebielen (en alfaembleemvandalen) die dreigen te ontsporen.
LikeLike
O god en die koolraap! Voor zo’n bord zat ik uren. En zure zult verdomde ik. Dan maar honger. Jatte ik wel even een appel uit de bongerd van de buren.
LikeLike
Net als Herman Finkers gisteren zei; die TMF-generatie, daar moet een oorlog overheen.
LikeLike
Daar ben ik goed wegg gekomen. Mijn ouders hadden tekort geld voor zure zult. Bieten en rapen (die wat gas gekost hebben) vond ik heerlijk. Het ergste waren de grauwe erwten. Maar die hadden het voordeel dat je er prima mee kon spelen.
LikeLike
Snap je… maar toch… Wij zijn watjes. Zoals mij oma laatst riep…onze kinderen zijn ‘ in roomboter gebakken’
Laat het leven ze later maar zure zult voorschotelen. Mijn jongens blijven lekker bij mij wonen tot hun 43ste en krijgen elke dag brioche voor ontbijt, tosti als lunch en pizza als diner… en vla met slagroom toe 😉
LikeLike
Het is een beetje te vroeg in het jaar voor “vroeger was het beter”.
LikeLike
Het is altijd te vroeg in het jaar voor “vroeger was het beter”.
LikeLike
Veel later in het jaar kun je niet zitten.
LikeLike
Zure zult! Gatverdamme! De naam alleen al. Nooit geproeft, mijn moeder had er een zo grote aversie tegen dat ze het ons niet aandeed. Ze deed ons wel levertraan aan, maar dat is weer een ander verhaal.
LikeLike
Precies!
LikeLike
Oeh, een gougele pretcilinder.
Biertijd!
*plop*
LikeLike