Franse dorpjes.

Lundi, le 20-7-2009

Franse dorpjes lijken allemaal op elkaar. Niet dat ze niet van elkaar te onderscheiden zijn, maar het is alsof de tijd er heeft stil gestaan. Huizen zijn nooit van bakstenen maar van muur gemaakt, en muren zijn van keien gemaakt. Voor Nederlandse begrippen staat de boel op instorten, maar hier in Frankrijk houdt het allemaal prima. Hetzelfde geldt voor de Renaultjes 4. De verkeersdrempelmafia heeft nog lang niet overal toegeslagen en je kunt er nog gewoon met je auto door het centrum rijden. En met het aanzicht van het centrum heeft zich nog geen ambtenaar bemoeid want het is een zooitje. Bakker, slager, telefooncel, garage, bank, autorijschool, postkantoor, en overal café's. De café's zijn hier ook 's ochtends belangrijk. Voor mensen die de krant komen lezen met een croissantje en koffie. En iedereen zegt elkaar bonjour en geeft elkaar een hand of twee kussen op de wang. Er hangt een overdosis sfeer. Ik ben jaloers op een Frans dorpje.

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry. Toon alle berichten van Mack