Dimanche, le 19-7-2009
Mijn Frans sluimert. Zes jaar Frans op school en vrijwel elk jaar naar Frankrijk op vakantie hebben er voor gezorgd dat ik mij best kan redden in Frankrijk. Ik begrijp het meeste wel maar het spreken in volzinnen, dat is lastig. Vooral omdat de kans bestaat dat Fransen terug gaan ratelen. Als ik gewoon beschamend Frans spreek dan doet de Fransman tegenwoordig zijn best om in het Engels terug te spreken. En dat gaat toch stukken beter. Omdat ik Frans best goed versta, denk ik ook dat ik het goed spreek. Dus ik stap zonder na te denken over wat ik wil zeggen in een restaurant op de ober af en zeg dan: Bonjour. Eh…eh…manger ici?
Merde! Is het nu zo moeilijk om even te vragen: "Bonsoir, est ce-que la cuisine ouvert deja? Et pouvons-nous attendre qu'une table soit libre?" Nee, zo moeilijk is het allemaal niet, maar doe het maar eens even als ongeoefende.
De Franse taal lijkt ook wel stabieler dan de Nederlandse. Termen die ik al jaren hoor: bonjour, salut, au revoir, d' accord, alors. In 1975 betekende dat: goedendag, hallo, tot ziens, dat is goed, ???.
In 2009 is dat geworden: hoi, hoi, hoihoi, top, ???.
Nu heb ik spijt dat ik niet iets beter mijn best heb gedaan met Franse les. Het zou toch mooi zijn als je gewoon wat minder haperend met Fransen kon communiceren.
Mack 
hihihi, mijn frans is net zo, maar wel de beste van het gezin dus ik moest altijd het woord doen. Is dat bij jullie ook zo, of was Linda nog even met de kinderen in de weer… 😉
LikeLike
Ik bedoel natuurlijk Hans 🙂
LikeLike
En hij was nog even druk met een leuke francaise aan het kletsen…
LikeLike
Nee, dat is hier net zo. Linda weet alleen bonjour en merci.
LikeLike
Vertaalprogrammaatje op je telefoon toch? Rien à la main.
LikeLike
Nondeju. Die keer dat ik – tijdens een liftvakantie – naast een jakkerende Jezuietenpriester voorin zijn witte Peugeotje 205 moest plaatsnemen. Mijn vriendje kon namelijk twee woorden Frans en ik drie. Ik kreeg in mijn eentje verdulleme een serie colleges over me heen over de bezienswaardigheden op de route.
LikeLike
Ik heb maar 2 jaar Mavo-Frans gehad en deed dat met de volste tegenzin. De eerste keer dat ik in Frankrijk kwam dacht ik: ‘da’s mooi de laatste keer’. Later heb ging ik er vaker naar toe en heb er nog een half jaar gewerkt. Ik kan er het meeste gedaan krijgen en versta voldoende.
Het hielp enorm toen ik bedacht dat Frans gewoon een dialect van het Engels is. Dus als ik een Frans woord niet weet, dan denk ik: ‘Wat is het Engels woord voor bijvoorbeeld gezicht’ en dan spreek ik het resultaat op z’n Frans uit. Simple toch. 🙂
LikeLike