Er is zoveel veranderd sinds ik klein was. De kindjes bij Hans in de klas geven aan het eind van het schooljaar de juf een cadeautje. Als bedankje voor het schooljaar geloof ik. Maar Hans heeft twee juffrouw's. Juffrouw Kim van maandag t/m donderdag, en Juffrouw Marian op vrijdag. Voor juffrouw Kim had Hans gisteren al een heus cadeautje, want dat is ondanks haar parttime status, toch zijn echte juf. Voor juffrouw Marian moest er vanochtend nog even snel een tekening in elkaar geflanst worden.
Wat wil nu het toeval? Linda had vanochtend geen tijd om Hans naar school te brengen, dus of ik het even wilde doen. Tuurlijk, want juffrouw Marian kende ik nog niet, en juffrouw Kim was twee weken geleden in haar zomerjurk best een vrolijke verschijning zo 's ochtends vroeg, voor een avondmens als ik ben. Maar dat heeft er verder niks mee te maken. Juffrouw Kim had gisteren zeepjes of zoiets gehad, juffrouw Marian moest nog even afgescheept worden met een tekening. Maar dat liep anders, en ik had het kunnen weten.
Op het schoolplein stonden alle kinderen al te wachten met schitterend verpakte cadeautjes, de één nog groter dan de ander. Ik voelde me al wat ongemakkelijk worden. Kinderen waren het versje dat ze van hun ouders geleerd hadden om op te zeggen, aan het oefenen. Een moeder prentte haar kind in dat ze goed de nadruk moest leggen op het feit dat de oorbellen in het doosje van 24-karaats goud waren. Één stel ouders had de plaatselijke fanfare laten aanrukken voor de juf, om haar zo op deze laatste schooldag te bedanken. En daar stonden Hans en ik, met een opgerolde tekening, waar de natte verf haast nog uitliep.
Hans voelde ook dat er iets niet helemaal goed ging want hij zei ineens: "Ik woe nie de tekening aan de juffrouw geven. Jij moet het doen!" "Hans, papa moet helemaal niks, jij moet het zelf doen." "Neeheeheee, da woe'k nie!"
Normaal heb ik veel geduld. Maar niet in dit soort stressvolle situaties waarin ik al voor een kwart voor lul sta, en de enige die me nog kan redden van de overige drie kwart, degene is die staat te blèren dat hij het niet woe. Dus ik siste hem toe: "Kop houden Hans, jij geeft het en verder wil ik er geen woord meer over horen, anders ga je vanmiddag in de kruipruimte tussen de spinnen, begrepen?"
We liepen de klas binnen en de juf stond omringd door tien kinderen alle cadeautjes en versjes in ontvangst te nemen. Tussen de kinderen stak één klein armpje met een opgerolde tekening. Aan het armpje zat een jongetje met een bangig gezichtje. Het armpje probeerde steeds de tekening in de hand van de juffrouw te drukken, maar het klerewijf pakte natuurlijk eerst de mooie cadeaus aan. En toen ze tenslotte de tekening pakte en uitrolde, was het een mooie verfvlek geworden. "Oh, wat mooi Hans, heb jij dat gemaakt?" zei ze tegen het jongetje dat aan het armpje vast zat dat zich uit schaamte los probeerde te maken uit de greep van de juf.
Toen ik weer thuisgekomen verontwaardigd mijn verhaal deed, over dat wij met die armzalige tekening stonden tussen kinderen met goudstaven, en dat ze daar toch wel even wat beter over had kunnen nadenken, was Linda's commentaar: "Ik ga echt niet voor een juffrouw van een ochtend in de week een cadeau kopen hoor! Bovendien had je haar toch even tien euro erbij kunnen geven? Koop er maar wat leuks voor?" En toen schoot ik spontaan in de lach, om kwart voor negen 's ochtends. En da's best ongewoon, nog vóór de koffie.
Mack 
Ik moet er ook om lachen en dat om 7.50, net aan de koffie.
Hans is stoer!
LikeLike
Oh god, doen ze dat op alle scholen?
Dan moet ik daar ook nog naar op zoek voor 2 juffen…
LikeLike
Ik heb braaf voor alle juffen (5 in ons geval) een leuk kadootje gekocht, mooi ingepakt met een leuk kaartje er aan. Niet omdat iedereen dat doet, dat weet ik niet, maar om de juf te bedanken voor de aandacht die ze heeft gegeven aan mijn kinderen. Vind ik gewoon leuk.
Trouwens…, je wil niet weten wat ik allemaal heb gekregen;-) !! Toch zijn de tekeningen en kaartjes nog waardevoller dan de dure kado’s.
LikeLike
Sjezus. Begint dat overdreven gedoe hier nu ook al? Vast weer uit Amerika meegekomen met hysterische vrouwen van overbetaalde projectmanagers aldaar.
LikeLike
Laurent, in Amerika zou juf een homevideo van haar en wat kinderen kado krijgen.
LikeLike
Oh. Ik heb vorige week ook alleen een tekening naar iemand gestuurd als bedankje. Een portret van een blije bij. Hij staat ook op mijn weblog. Het papier moest helaas nog twee keer gevouwen om in een envelop te passen. Hm… dacht ik nog bij mezelf, ik heb wel eens mooiere tekeningen gemaakt. Maar het komt uit een goed hart, dacht ik nog bij mezelf. En ik stuurde hem op.
Nou, mijn tekening, die hangt nu dus wel ff pontificaal bij diegene op de koelkast, he! Met mijn naam heel groot erop. En dat kan je van gouden oorbellen toch niet gauw zeggen.
LikeLike
Ik dacht dat het materialistische gedoe wel wat zou afnemen nu we in een verschrikkelijke crisis zitten. Ik zou mijn kind graag leren dat een echt gemeend dank je wel, genoeg is. Okee,een creatieve uitspatting erbij is altijd goed, maar niet iets uit de winkel.
Ik zie ook wel dat je vast ietsje overdrijft, maar toch, die wedijver over de mooiste, fijnste (gewoonweg duurste en het kost geen enkele moeite) cadeautjes vind ik ronduit waardeloos en bovendien een slecht voorbeeld.
Dan zie ik ‘m nog liever bloemen jatten uit de gemeentetuin 😉
LikeLike
Ik vergat nog te zeggen dat ik hardop moest lachen om je logje (vooral het ik woe nie de tekening etc.) En uiteindelijk is dat nog het beste cadeautje; aan het lachen maken/gemaakt worden! Ik stuur mijn bedankcadeautje voor al je fijne logjes wel op!
LikeLike
Pauline : Mack overdrijft nooit hoor. Zelfs niet ietsjes.
LikeLike
Zo gaat het in Amerika (tot ontsteltenis van de Amerikaanse in kwestie zelf): http://theselfrighteoushousewife.blogspot.com/2008/05/confirming-im-idiot.html, alhoewel dit dan nog een iets serieuzere aangelegenheid was.
LikeLike
Erg leuk stuk trouwens, moest ik nog zeggen.
LikeLike
Ik vind Hans leuk.
LikeLike
Inderdaad belachelijk wat die juffen allemaal krijgen. Straks wordt het nog de gewoonste zaak van de wereld om ze 10% fooi bovenop hun salaris te geven!
Laatst waren die van mij jarig + afscheid van de peuterschool. Dus dat was dubbel trakteren en eigenlijk voor iedere hulpjuf een bedankje (ja daaaaag), op de opvang trakteren voor hun verjaardag en straks ook voor iedere leidster een bedankje? Dacht het niet. Trakteren oke, bedankjes niet.
Koop me arm aan kado`s, kan ik nog beter stoppen met werken!
LikeLike
Heb erg gelachen om het stuk trouwens.
Woe ik nog even zeggen.
LikeLike
Die tekening was het allerleukste want die was zelfgemaakt. En daar kan geen goudstaaf tegenop.
Die idioterie doen ze hier ook aan. Beetje elkaar de loef afsteken met grote/dure cadeautjes. Daar doet deze moeder mooi niet aan mee. Ik laat ze iets leuks fröbelen en daarmee is de kous af.
LikeLike
Ik had chocolaatjes bij de bakker gekocht (nee, geen zeepjes, zucht) voor de juf en dat doe ik met liefde. Ik heb er ook een kaart bij gedaan ‘met een dikke kus van Hans’ en ‘bedankt voor de goede zorgen’ van papa en mama. Hans heeft een leuke juf en nogmaals, ik vond het leuk om te doen.
Die tang echter van vrijdag, die mag ik niet. Ik vind het een kl***mens die als klap op de vuurpijl vrijdag mij belde om 12.50 (!!!) met de mededeling dat ze ‘hier nog met Hans zat’. De BSO was hem vergeten. BEL DAN EERDER TRUT!!
LikeLike
Dus ik was blij dat ik alleen die tekening had gedaan… dus…
LikeLike
@Linda: Hahaha 😀 Zo’n heks verdient ook niets 😉
LikeLike
Wat goed dat je in ieder geval nog een tekening bij je had. Weet je wat wij bij ons hadden, die laatste schooldag? Helemaal niets. Voor het derde achtereenvolgende jaar glad vergeten. Maar goed, wij gingen een dag later trouwen en wij kregen ook niets. Dus!
LikeLike
Ik wordt verdrietig van het materialisme van de ouders, die hun kinders cadeaus laten geven , mooi mooier mooist, overtreffende trap om maar niet onder te doen voor de andere ouders.
En de juf?? die heeft haar hele huis vol staan.
Mooi vind ik wel een kind dat zijn eigen wijze wil volgen.
LikeLike