Ik kocht een halve ton. Een kuip eigenlijk. Linda wilde hem voor Moederdag voor in de tuin, maar dat duurt nog bijna twee maanden, en dan zou je twee maanden voorjaar missen. De ton is gemaakt van duigen. Dat denk ik tenminste. Ik heb altijd al duigen willen hebben. Vanaf Jan Huygen eigenlijk al.
Een houten ton is wel een van de mooiste dingen die je kunt bezitten. Wij hebben dan een halve, maar toch. Het moet ook een van de mooiste dingen om te maken zijn. Linda vindt dat ook, maar die heeft dan ook aan de Kuiperstraat gewoond. Het gekke is, de ton is bepaald niet waterdicht. Er zitten zichtbare spleten tussen de duigen waar het water uitstroomt. Volgens de winkeleigenaar trekt de ton zich vanzelf dicht na een dag of twee en hij lijkt gelijk te hebben. Stukje bij beetje wordt het lekken minder. Magie lijkt het wel. Misschien doe ik er wel twee goudvissen in.
Mack 