De voldoening

Een paar weken geleden liep ik met Lori in het losloopgebied. Ik gooide de bal, zo’n oranje rubberen met zo’n kunststof werpding waardoor je zeker twintig meter verder gooit dan zonder. Wat de hond eraan vindt snap ik niet, maar ze kan er geen genoeg van krijgen. Totdat ik de bal door de kruin van een boom gooide en hij klem kwam te zitten precies tussen de oorsprong van twee takken. Lori was teleurgesteld dat de bal niet meer naar beneden kwam, en ik probeerde hem nog naar beneden te gooien met een stok, maar de bal zat te hoog. Bovendien had Lori haar zinnen nu op de stok gezet dus dat werd te gevaarlijk.

Ik kom niet dagelijks op die plek, maar als ik er was probeerde ik, als niemand keek, de bal naar beneden te gooien met een nieuwe bal. Maar dat was zo goed als onmogelijk. Soms miste ik het doel met wel anderhalve meter. Steeds als ik er kwam probeerde ik het een paar keer, maar hoe meer tijd verstreek hoe meer ik ervan overtuigd raakte dat die bal daar voor eeuwig zou blijven hangen.

Meestal loop ik tussen de middag ergens anders, en kom ik over een veld waar een paar tractorbanden liggen. Ook daar probeer ik de bal altijd in de banden te gooien maar nooit lukte me dat. Tot deze week. Een prachtige worp met de kunststof houder en de bal belandde precies in de tractorband. De afstand was zeker dertig meter dus ik was blij. De volgende dag kwam ik in het losloopgebied en beproefde mijn geluk. De eerste drie worpen kwamen in de buurt maar waren mis. Maar de vierde, een prachtworp die recht op het doel afvloog. En ja hoor, de bal kwam los en twee ballen vielen uit de boom. Lori wist niet hoe ze het had en met beide ballen in haar bek liep ze hijgend terug naar de auto. De voldoening die ik voelde! Ik wilde het eigenlijk gelijk appen naar mijn vrouw, maar besloot toch maar te wachten met vertellen tot ze aan het eind van de middag thuiskwam.

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry. Toon alle berichten van Mack