In memoriam

Ik kreeg een foto toegestuurd van een soldaat van het 45e pantserinfanteriebataljon, de compagnie waar Hans ook zit. De naam van de soldaat is leesbaar op zijn borst, hij imponeert met z’n baret en z’n uniform. Hij heeft de mooie kaaklijn van een jongeman in de kracht van zijn leven, zijn hoofd is licht naar links gedraaid, zijn ogen kijken opzij en slaan duidelijk iets gade. Wat, blijft onbekend. Zijn uitdrukking lijkt licht zorgelijk, de foto maakt indruk op mij. Misschien omdat hij op Hans lijkt.

Hans schrijft dat ze de jongen vandaag herdachten. Hij is drie jaar geleden overleden aan een hersentumor. Het begon met hoofdpijn die niet meer wegging.

Drie weken geleden overleed mijn neef, 61, ook aan een hersentumor. Ik heb hem voor het laatst gezien ergens midden jaren negentig, toen emigreerde hij naar Amerika. Ik heb vroeger bij hem gelogeerd, maar we hadden geen contact meer. Totdat hij me een halfjaar geleden op Facebook zocht. Hij was al ziek en het was duidelijk dat hij z’n familie zocht in de laatste fase van zijn leven. Hij begon een studie sterrenkunde, maar veranderde naar informatica. Daarna is hij geëmigreerd en heeft een goed leven opgebouwd. Maar zijn berichtjes zaten al vol taalfouten. Nederlands lukte al helemaal niet meer. Hij is snel na z’n overlijden gecremeerd en een paar dagen geleden was er een herdenkingsdienst. Zijn moeder (91) en broer konden niet bij hem zijn. Zo ga je dan uitermate triest dood. Natuurlijk had hij daar z’n geliefden, maar toch, een vreemd idee.

Ik had al twee keer eerder een poging gedaan om over hem te schrijven, want hij was een goede man. Zachtaardig en dankbaar, dat sprak uit zijn berichten en zo herinner ik me hem ook. En nu herdenk ik hem samen met de onbekende soldaat. Rust in vrede, alletwee.

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry. Toon alle berichten van Mack