Mack maakt saai spannend.

Ik maakte het weer mee. Zo’n situatie die dreigde ongemakkelijk te worden maar die net op tijd gered werd. Bij het programma “politie op je hielen” zouden ze zeggen: “dit had ook heel anders kunnen aflopen!” “Ja, maar dat deed het niet,” roepen wij dan geërgerd terug naar de tv, maar ik maak me vaak aan precies hetzelfde schuldig. Maar ik ben geen politie, ik heb een kantoorbaan, dus voor mij is het veel spannender. Ook dat ik begin met “dreigde ongemakkelijk te worden” in plaats van “werd levensgevaarlijk” duidt op een hele saaie gebeurtenis.

Nou ja, ik liep dus in het bos en nam een pad dat ik niet kende. Het was kwart over vier, nog licht, maar niet meer voor lang. Het pad zou volgens mij terug moeten lopen naar de weg die ik moest hebben, en ik gebruikte het kompas op mijn telefoon om te zien of ik in de goede richting liep. Dat liep ik, en net iets eerder dan ik wilde kwam er een zijpad naar de weg waarvan ik vermoedde dat die daar lag. Ik liep nog door, omdat ik liever door het bos liep dan over de weg, en mocht het fout gaan, dan hoefde ik alleen maar een stuk terug.

Maar het ging fout en ik was al te ver. Zou ik teruggaan dan zou het donker zijn als ik nog in het bos liep, en ik weet dat dat geen pretje is. Dan heb je helemaal geen idee meer waar je bent en kun je gaan dwalen. Ik starte internet op, maar er was daar geen internet. Gelukkig deed Google maps het wel, en snap ik sinds kort een beetje hoe dat werkt. Maar dan nog, een veel te klein scherm, een trekkende hond, en alleen maar een groene vlakte op je beeld maakte het niet eenvoudig. Als ik ver genoeg uitzoomde zag ik dat ik niet zo ver van de weg was, echter was het een andere weg dan de weg die ik zocht. In het bos is het lastig oriënteren, dat bleek wel want ik wist bijna zeker dat aan mijn rechterhand de weg moest zijn, maar óf de weg, óf ik had ergens een bocht gemaakt waardoor dat niet meer klopte.

De weg die ik zocht was er een die niet toegankelijk was voor auto’s dus ik hoorde ook niks. De weg waar ik nu naartoe ging was dat wel, maar ik hoorde nog niks. Goed, om tien voor vijf had ik de weg gevonden, maar omdat ik gedesoriënteerd was, keek ik op mijn telefoon of ik links of rechts moest. Rechts, zoals ik ook dacht, maar je weet het hier nooit.

Het ergste wat had kunnen gebeuren is dat ik in het donker aan het dwalen was geslagen. Niet leuk, maar niet gevaarlijk. Hoewel, als de wolven me op het spoor waren gekomen? Of als er een tak op mijn hoofd waaide? Wat als ik onderkoeld raakte? Nee, dit had ook heel anders kunnen aflopen!

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry. Toon alle berichten van Mack