2021 persoonlijk

Het is tijd voor een terugblik, net als vorig jaar om deze tijd. Toen begon ik te melden hoe 2020 startte. Ik zal dat nu weer doen, momentje, even opzoeken wat mijn eerste logje van 2021 was. Oh ja, dat was er pas op 3 januari, omdat ik dagenlang had besteed aan een verbeterde versie van de top 2000, omdat daar naar ieders mening zoveel bagger in staat. 600 verbeteringen bracht ik aan. Daarom ben ik vergeten u allemaal een gelukkig 2021 te wensen. Bij deze nog.

Verder was 2021 het jaar van veel onnodige geldverspilling. En wederom het jaar van de zoektocht naar een andere auto, omdat een zoektocht eenmaal leuker is dan het bezit. (het bezit van de zaak is het einde van het vermaak), van acceptatie van mijn oorsuizen in de zin dat ik het alleen nog irritant vind in plaats van ontwricht te raken, maar het was vooral het jaar van de teruggevonden mensen. Niet dat ze vermist waren, maar ze zijn tientallen jaren uit mijn beeld geweest. In vrijwel alle gevallen zocht ik ze zelf virtueel op. Vrijwel allemaal klasgenoten.

Twee wil ik er even uitlichten. Een oud klasgenoot van vier Havo, die ik begin dit jaar in de krant zag staan omdat ze in Washington woont en er daar iets gaande was met aanhangers van Trump. Ik stuurde haar een bericht en werden we vrienden op FB. We zijn nu beter bevriend dan we destijds waren. Destijds stond zij middenin het leven, ik keek alleen toe vanaf de zijlijn. Ik heb haar verteld waarom dat was, ze had geen idee. Het is fijn om iemand te kennen met wie je een verleden deelt, al is het maar een jaar.

De ander is de dochter van een neef van mijn vader. Met haar schreef ik vroeger, we zochten haar, haar vader en haar zussen regelmatig op. Zij verloor haar moeder op haar 12e, ik mijn vader op mijn 15e. Ze weet weinig meer van die tijd, maar ik weet nog veel, ook over haar vader, die inmiddels niet meer leeft, en ze is blij dat we weer contact hebben. Ik ook.

Fijne jaarwisseling allemaal en een gelukkig nieuwjaar.