U weet waarschijnlijk dat ik Elvis fan ben. Het woord Elvis fan heeft een ietwat negatieve lading, want je wordt al gauw geassocieerd met iemand die nog steeds in een jumpsuit afgezet met diamanten rondloopt en huilt bij zijn beeld op 16 augustus. Ik moet eerlijk zeggen, met veel Elvis fans voel ik ook geen enkele verwantschap. Om het eigen imago op te krikken zijn er veel betere bands om fan van te worden, maar daar doen we het niet voor. Zo ben ik ook fan van Abba. In de zin van: ik vind Abba buitenaards goed. Mede-fans zullen waarschijnlijk zestig plus zijn maar ik wil toch even de niet fans laten weten dat ze ongelijk hebben. Muziek is slecht te meten in termen van beter of slechter, maar ik vind dat Bjorn en Benny minimaal John en Paul evenaarden. De muziek van Abba zat zo ongelooflijk goed in elkaar dat ik er bijna zou van gaan huilen bij mijn Abba beeld. Ze zeggen wel eens dat het simpele melodietjes waren, en dat klopt volledig. Dat hoort ook zo namelijk. Vergezochte melodieën zijn niet om aan te horen en hierover is geen correspondentie mogelijk. Het simpele melodietje van Abba werd voorzien van een typisch Abba geluid, een studiogeluid en aangevuld met de prachtige stemmen van Agnetha en Anni Frid.
Als je op Stockholm landt, wordt je door Abba verwelkomd. Tenminste door hun beeltenissen op de muur. Als Zweden ergens trots op moet zijn is het wel Abba. Verder op het prachtige land, Bjorn Borg, Volvo en Saab, die laatste vakkundig naar de kloten geholpen door de marketingduivel die bepaalde dat Saab niet hip was. Dan hebben we nog Pipi Langkous, Ingrid Bergman en de Nobelprijs. Voor een land van slechts 9 miljoen inwoners doen ze leuke dingen daar. Maar ik dwaal af. Onlangs is Agnetha na een 30 jarig verblijf in eenzaamheid weer in de openbaarheid verschenen. Ze is nu 60, ziet er nog steeds geweldig uit en heeft een nieuwe CD uitgebracht. Die ongetwijfeld geen schim kan zijn van de Abba tijd, maar daar gaat het niet om, ze is er weer. En ze is ook samen met Bjorn in de openbaarheid verschenen. Bjorn die er nog precies hetzelfde uitziet, het brilletje en het baardje zijn de enige verschillen. Er zou haarverf in het spel kunnen zijn.
Abba sloeg een paar jaar geleden een aanbod van 1 miljard USD af voor een eenmalige rentree van 100 concerten. Dat is 2,5 miljoen per man per concert. Kon ik maar een avondje invallen. Maar daar gaat het ook allemaal niet over, het gaat hier om de genialiteit van Abba. En dat ik het meegemaakt heb toen het er was. Niet achteraf, zoals bij Elvis, van wie ik pas hoorde toen hij stierf. Het schijnt indertijd fout geweest te zijn om Abba goed te vinden, maar degene die die leugen de wereld in heeft gebracht was pas goed fout. Ik bereid mijn wederhelft er vast op voor dat de CD van Abba mee op vakantie gaat. http://www.youtube.com/watch?v=vg7ZsOFSV7c
Mack 
Helemal mee eens. Ik vind de meuk van Abba net zo beroerd als de meuk van de Beatles. Daar kunnen ze zelf weing aan doen. Radiostations hebben die zooi meer dan grijsgedraaid, zodat er voor mij niets meer van over is gebleven. Als ik nu een deuntje van hen hoor gaat meteen de radio uit. Doe mij dan maar iets van Uriah Heep.
LikeLike
Ja, ze zijn geweldig.. heerlijk kindertijdjeugdsentiment… En na Waterloo heeft het Songfestival ook nooit meer dat niveau bereikt -helaas 🙂
LikeLike
De muziek van Abba is niet zo heel simpel. Ja, het klinkt makkelijk in de oren, maar er zitten heel veel geraffineerde dingen in die voorkomen dat het saai wordt. Ik vind ook dat ze mooie nummers hebben gemaakt. Niet alles, maar zeker een hele reeks.
Wat die makkelijke melodieën betreft: dat is ook een kwestie van training. Het moet inderdaad enigszins makkelijk voor je klinken om het mooi te kunnen vinden, maar ten eerste bestaat er muziek die je vaker moet horen en ten tweede kan een melodie voor de een makkelijk klinken en voor de ander boven zijn pet gaan.
Ik heb dat eens heel duidelijk gemerkt toen ik begin jaren negentig twee jaar les heb gehad in improvisatie; daarna kon ik allerlei jazzsolo’s veel beter volgen als voorheen, en klonk het niet meer als een willekeurige notenbrij.
LikeLike
Dan heb ik ontzettend veel medelijden met je wederhelft 😉
LikeLike
ABBA (zo hoor je dat te schrijven. Met hoofdletters!) rocks, rules en zijn tha bomb. Ik denk dat de formule juist zo goed werkte omdat Anne-Frid zich schikte in de rol van ‘minder lekkere’. Hoewel ze een betere stem heeft dan Agnetha.
In Nederland hebben we trouwens ook zo’n geoliede machine gehad, Maywood. Briljant!
LikeLike
Ik vind juist dat Agnetha de betere stem had. Nou ja, beter, net iets meer bereik. Maar beiden meer dan goed.
LikeLike
Ken je Chess? Ook meenemen in de vakantie!
LikeLike
Als ik dan toch ontroerd moet raken van muziek, is het door de stem van Aafje Heynis.
En wat ik heel vaak even beluister is van Shigeru Umebayshi, George’s Walz. Uit de film The single Man.
De plaat van ABBA hebben we grijs gedraaid. Dat zegt wat over onze leeftijd.
En verder heb ik nooit muziek aan. Het is me te druk aan mijn hoofd.
LikeLike
Oneens met deze bewering, omdat elke generatie wel met zo’n stelling op de proppen kan komen. Met voorop de babyboomers die een heel register van geniale groepen bij de hand hebben. En zo zullen jouw opvolgers ook wel de nodige genialiteit in de tachtiger en negentiger jaren weten te vinden. Waarmee ik alleen maar gezegd wil hebben dat het allemaal betrekkelijk vluchtig is, met name de opwinding die al die groepen en grootheden in hun tijd teweeg wisten te brengen. Want zoveel is er uiteindelijk niet blijven hangen, hooguit datgene dat het bestaansrecht van een Top 1000 of Top 2000 moet rechtvaardigen. Voor de rest is alles, hoe geniaal het ook is gevonden, in de vergetelheid geraakt.
LikeLike