De extra tijd

Tussen kerst en oud en nieuw word ik overvallen door een vreemd gevoel. Alsof je in de extra tijd van de wedstrijd leeft. Het laatste fluitsignaal gaat spoedig klinken, maar de wedstrijd is gespeeld. Je staat voor, dat wel. Je hoeft niet meer te scoren, slechts het doel moet plichtmatig nog verdedigd worden. Je knipoogt naar je teamgenoten, die de overwinning ook al voelen. Het bevrijdende fluitsignaal, dat je een ronde verder brengt, liefst wil je het niet horen en altijd blijven spelen in de extra tijd. Je speelt immers niet tegen de Duitsers. De tegenstander heeft het opgegeven en gaat niet meer in de aanval. Na het fluitsignaal volgt een korte overwinningsroes die gevierd wordt met champagne. Als je ontwaakt bevind je je in een leeg schrift. Waarin elke letter nog ontbreekt maar waarin je dagelijks inkt laat vloeien. Na verloop van tijd weet je niet meer anders en ben je weer volop in competitie. Je bent sterk, je kunt je tegenstanders hebben, maar zo veilig als in de extra tijd, nee zo veilig is het nooit.

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry. Toon alle berichten van Mack