Vizille, Mercredi le 20 juillet 2011.
Het begon wat regenachtig vandaag. We beginnen er al de balen van te krijgen. En dan zitten wij nog in een superdeluxe IRM, tegenover ons staat een gezin met een klein kind in een klein tentje. We hebben er respect voor, en ook wat medelijden. Maar nee, dank u. Zo’n klein tentje daar krijgen ze me niet gauw meer in, en mijn wederhelft al helemaal niet. Even later klaren het weer en de stemming op de hele camping op. Niemand vindt regen leuk op een camping.
We gaan naar een hangbrug bij Lac du Monteynard die volgens de borden 220 meter lang is en die afhankelijk van de waterstand, 45 tot 85 meter boven het water hangt. Die 220 meter geloofde ik wel, maar die 45 trok ik in twijfel. Meer dan 25 meter was het echt niet, maar goed, aan zulke twijfel heeft verder niemand iets. Ik weet het maar aan de regenval van de laatste dagen.
Het pad terug was een hele klim en voor kleine kinderen haast niet te doen. Ik nam Tammar op mijn nek, de rugzak op mijn rug en wist dat ik het zwaar ging krijgen, maar nu kon ik me niet meer laten kennen. Gelukkig kregen Hans en Linda het ook zwaar en wees ik ze een ander pad dat weliswaar niet naar de auto leidde, maar twee kilometer verderop uitkwam bij een lager gelegen parkeerplaats. Ik kon nu zonder neklast verder het steile pad op om ze dan later met de auto op te pikken. Zo kon ik toch zonder gezichtsverlies een belangrijke leidersrol blijven spelen, en voor een vader is dat zo nu en dan van levensbelang.
’s Avonds vroeg Hans of hij met Kalle mee mocht een schat zoeken. Er schijnen door heel Europa schatten verborgen te liggen die je door middel van coördinaten kunt vinden. Één van die schatten lag hier in de buurt volgens Kalle’s vader. Wij gaven Hans mee in Frankrijk met mensen die we amper een dag kenden. Hans dacht daar zelf al helemaal niet bij na en holde enthousiast naar Kalle’s tent, en wij spraken de zorg eigenlijk alleen voor de vorm even uit. Want als er ergens gevoelsmatig iets ook maar even niet klopt aan de situatie, geef je je kind niet mee.
Een uurtje later waren ze al terug. De schat lag aan de andere kant van de berg en de zon ging al onder. Morgenochtend nieuwe kansen.
Mack 
Ben je priester geworden dat je wzterstanden aan het wijden bent? En kwam je wijwater uit datzelfde meer?
LikeLike
Nee, ik zocht de verleden tijd maar ik pakte het werkwoord wijden, in plaats van wijten. Lekker dom dan.
LikeLike