Het emancipatiesprookje

Ik wist vroeger zeker dat ik met een Javaanse schone zou trouwen die elke dag Indisch eten voor mij zou koken. Zo'n lieve en onderdanige vrouw, dat was mijn droom. En ik zou haar held zijn omdat ik nu eenmaal de meest begeerlijke man van het hele land was.

En hij leefde nog lang en gelukkig. Zo had ik dit logje al kunnen eindigen en dan was het al briljant geweest. Maar er komt nog meer. Want hoe kom ik hier nu op? Wel, ik bracht het oud papier naar de weg. Ik moest wat stapels overhevelen van de papierkrat naar een kartonnen doos en ineens viel mijn oog op het volgende gedichtje: "Lieve papa, vandaag is de dag dat…blablabla…en jij bent mijn allerbeste vriend. Hans." Wel soodejuu. Heeft Linda gewoon mijn vaderdagvers van Hans bij het oud papier gegooid! En ook nog wat met liefde gemaakte tekeningen van mijn beide nazaten. Onvergeeflijk! Maar ja, Linda was er op dat moment even niet dus ik kon haar niet voor de bek batsen. Niet dat ik dat wel gedaan zou hebben als ze er wel was, maar ik zou zeker wel gezegd hebben dat ik haar voor de bek zou batsen. En dan zou zij zeggen: "Jij en wie?" En dan zou ik zeggen: Mo'k soms bie oe komm'n? " En dan zou zij zeggen:"Je kunt nu wel klagen, maar als jij dat vers nú niet gezien had, had je er nooooooit meer om gevraagd." En dan zou ik zeggen: "Wel waar! Je gaat toch geen vaderdagversjes van je kinderen weggooien!" En dan zij weer: "Nou, als jij het zo belangrijk had gevonden dan had je het zelf moeten opruimen. Bij ál die andere tekeningen en versjes van je kinderen die je bewaard hebt! En dan had je die foto's en knutseltjes die ze op school gemaakt hebben ook wel een keer opgehangen. Maar dat doe jij ook niet! Zo belangrijk vind jij het. En ondertussen wel van mij verwachten dat ik dat allemaal wel doe! Dan had je een onderdanige Javaanse schone moeten trouwen, dan was je dat misschien gelukt."

En ja, zo gaat het altijd hier. Ik verlies alle discussies. En deze discussie is zelfs helemaal niet gevoerd en ik verlies hem al. Linda weet niet eens dat ik dat vaderdagversje bij het oud papier zag liggen. Dat weet ze pas als ze dit leest. Nou ja, in elk geval is een gedeelte van mijn droom wel uitgekomen. Linda's moeder is op Java geboren. Weliswaar als rasechte Nederlandse maar toch..

Onbekend's avatar

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry.

7 gedachten over “Het emancipatiesprookje”

  1. Wij hebben nooit het lef gehad om maar iets van die maaksels weg te doen. Zo geemancipeerd waren onze dochters. Met als gevolg dat er nu 24 dozen met al dat spul van toen al jaren in onze garage staan te wachten op het moment dat zij ze wensen mee te nemen. Een omgekeerde geschiedenis. Maar wat is nu the best of both worlds?

    Like

  2. Ik denk dat Linda niet veel woorden nodig heeft. Hooguit kan ze met een halve wenkbrauw even fronzen en de rest kun je zelf al invullen. Handig een zo aanvullende echtgenoot!

    Like

Zegt u het maar

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *