In Londen hebben we de duurste busreis ooit gemaakt. 15 pond per persoon en je kon de hele dag met de bus door de stad reizen. Omgerekend was dat voor ons tweeën f 100,- Na een kilometer in de bus, stapten we uit, en de rest van de dag hebben we niet meer in de bus gezeten. Schandalig duur dus, honderd gulden voor slechts één kilometer. De buschauffeur begroette ons gelijk in het Nederlands, en als ik ergens een hekel aan heb, is het wel herkend worden in het buitenland. Dus ik groette hem in het Frans terug.
De meest bekende bezienswaardigheden hebben we die dag wel gezien. Zelfs een rondje in London Eye gemaakt. Het was vlak na de aanslagen van 11 september, dus wij werden met een metaaldetector onderzocht. Toen ik uitgelegd had dat het ding waarschijnlijk af zou gaan door mijn stalen zenuwen, geloofde Linda me niet. En inderdaad, hij ging af door de FIM-92A Stinger raketwerper die ik toen nog altijd bij me had. Nou ja, toen ik beloofde hem niet te gebruiken mocht ik erin.
De Big Ben is leuk, Westminster Palace is mooi, de Towerbridge is indrukwekkend, de subway is een belevenis, Buckingham Palace en Harrods hebben we gemist, maar de meeste indruk maakten op mij de Londenaren, die je gewoon iets kunt vragen, in tegenstelling tot bijvoorbeeld Amsterdammers. De Londenaar neemt gewoon even de moeite om je te vertellen waar je precies heen moet. Dit vond ik heel indrukwekkend maar het viel in het niet vergeleken bij twee jaar later, toen wij naar Ierland gingen, en er een gevecht tussen acht Ieren ontstond over wie ons de weg mocht wijzen. En, wat ook indruk maakte waren de Duitsers in een restaurant die aan de ober in onvervalst Duits vroegen: "Wir möchten gerne etwas zum trinken." What? Zwei Bier, bitte.
Aan het eind van de dag, na de hele dag "look right" op de grond te hebben gelezen, moesten we maar weer eens terug naar de auto. Maar die kon overal staan. Dus namen wij een London Cab. De chauffeur zorgde voor ons vermaak. "…..street! For Christ sake, that's on the bloody other end of the town!!" "Nou ja," zeg ik nog tegen Linda, "het andere end van de tuin, daar hoeft-ie toch niet zo overstuur van te raken?"
De chauffeur reed ons naar een gedeelte waarvan ik zeker wist dat mijn auto daar nog nooit geweest was en wij legde hem uit dat dit niet goed was. For Christ Sake, Bloody Hell, en weet ik wat hij allemaal steeds riep, maar op een gegeven moment had hij door waar we moesten zijn. "Oooh cock! …….lane, not street!"
Na een taxirit van dertig kilometer stond de meter op 45 pond, maar hij gaf ons een korting van 15 pond voor de vergissing, en wij gaven hem weer 10 pond fooi voor de vermakelijke rit. Met Linda als navigator en mij als kundig bestuurder zijn we Londen weer uitgekomen, er werd nog slechts één keer naar mij getoeterd omdat ik iets fout deed volgens een medeweggebruiker, maar dat was een motorrijder en die snappen sowieso niks van voorrangsregels.
Wordt vervolgd
Mack 
Dan moet je de volgende keer je T-shirt met ‘ik ben een trotse Nederlander’ thuis laten schat….
LikeLike
Het is werkelijk een spannend feuilleton, jongelui. ’t Zal ook best wat gekost hebben, deze productie. Zoals die cliffhanger nu weer, die beneemt mij de adem.
Maar even ter zake: dat stelletje waar ik het over had, hier in de buurt, die hebben met hun huisgenoot van boven overlegd en de uitkomst is dat ze Frits graag willen hebben. Kan dat nog? Morgen geef ik die luitjes jullie webadres enzo en dan zoekt u het maar uit.
LikeLike
Ik zal morgen eens even bellen.
LikeLike