Met vrouw en kind door het dorp lopend riep iemand mij toe: "Hee chef!" Ik herkende hem als een oud klasgenoot van de MEAO naast wie ik vroeger zat en met wie ik indertijd ook nog wel privé omging. Ik meende hem al gezien te hebben tijdens mijn sollicitatie bij m'n nieuwe werkgever. "Jij wordt mijn nieuwe chef." zei hij.
Een kort, stroef gesprekje volgde. Ik voelde me ongemakkelijk. Hij zat destijds bij de geslaagden, ik bij de gezakten. Nu word ik straks zijn chef. Hij was altijd een aardige jongen maar erg vrolijk word ik er niet van.
Vind-ik-leuk Aan het laden...
Gerelateerd
Auteur: Mack
Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry.
Toon alle berichten van Mack
Mack 
Om te voorkomen dat een van mijn niet geslaagde klasgenoten in een dergelijke ongemakkelijke situatie terecht zou komen heb ik de Randstad achter me gelaten en me in Friesland gevestigd.
LikeLike
That’s life!
LikeLike
Een van de valkuilen uit het Handboek voor de Manager. Ik zou er maar met een grote boog omheen lopen.
LikeLike
Een van de valkuilen uit het Handboek voor de Manager. Ik zou er maar met een grote boog omheen lopen.
LikeLike
Sommige mensen kunnen goed leren en anderen weten hun ellebogen beter te gebruiken. Ieder zijn vak. 🙂
Op de MTS was ik een soort vraagbaak en heb ik een heel stel klasgenoten geholpen. Allemaal zijn ze doorgegaan naar de HTS en die hebben ze ook allemaal gehaald. Ik niet, ik ben na de MTS direct aan de slag gegaan om zo 3 jaar eerder inkomsten te hebben. Later kwam ik bij een bedrijf dat alleen voor de opleiding betaalde. Je kon er uit je neus eten, als je opleiding maar goed was. Ondanks dat heb ik ooit geld- of werk-tekort gehad en kon ik met iedereen (ook oude klasgenoten) goed opschieten.
LikeLike
Zo zit ik me dus nog steeds af te vragen waarom ik in hemelsnaam ben uitgenodigd op gesprek as. donderdag. Ik herkende wel de achternaam van de personeelsfunctionaris; dezelfde als iemand die ik heel vaag van vroeger ken. Het zou toch niet…?
Aan de andere kant. Misschien ben ik toch ook best wel een held. Sort of. 😉
LikeLike
Je hebt iets goed gedaan.
LikeLike
@Von: Toch wel hè?
LikeLike