Zo’n dag

Af en toe heb je zo'n dag. Dat het allemaal goed loopt. Niet dat er bijzondere dingen gebeuren maar gewoon, je voelt je onkwetsbaar.
Op je weg naar je werk heb je fijne muziek aan staan, je auto rijdt als een speer en als je bij de zaak aangekomen de trap op loopt is het net alsof er geen zwaartekracht is. Je computer start in één keer goed op en je bent wel druk maar niet in de stress.

Die onkwetsbaarheid straal je ook uit en je lijkt alles te kunnen maken. Zelfs op afdeling verkoop waar toch altijd de best gebekte mensen zitten, kunnen ze vandaag niet tegen je op.
Discussies over voetbal win je met het grootste gemak ook al ben jij als enige voor een andere club, iedereen krijgt een veeg uit de pan, en jij behoudt je vrolijkheid. Zelfs de manager probeert het maar ook aan hem heb je geen kind. Je hebt geen échte argumenten maar je voelt dat dat vandaag ook niet belangrijk is. Vandaag worden discussies niet gewonnen met argumenten, sterker nog, jouw argumenten slaan eigenlijk nergens op maar je voelt het gewoon, hoe onzinniger jouw argument, hoe kanslozer zij worden en hoe meer je je lachen moet onderdrukken. En als dan de irritatiegrens bereikt is zeg je ook nog iets in de geest van, " Oh ja, ik wou het ook nog even over Robbie Williams hebben. " (Daar heb je gisteren al over lopen zuigen natuurlijk.) Dan hebben ze door dat je zit te stangen, en wordt je dringend verzocht om de afdeling te verlaten. "Dat is goed, maar óh wat zijn de kasten laag vandaag." zeg je nog terwijl je de deur achter je dicht doet..

En dan een uurtje later alsof er niets aan de hand is loop je weer naar binnen en geeft de eerste de beste die je tegenkomt vriendelijk een hand. En eigenlijk zijn ze dan opgelucht en kunnen ze weer lachen om je.
Ze weten dat ze vandaag kansloos zijn. Maar hun kans komt binnenkort weer.
En dan neem ik mijn verlies.

Onbekend's avatar

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry.

4 gedachten over “Zo’n dag”

  1. of zo’n dag dat je al bij het opstaan denkt: ik kan beter blijven liggen.
    Voel je rot, labiel, geen zin in kinderen vandaag.
    Je komt op je werk met het vage gevoel dat je collega vast ziek is, de telefoon gaat om 8 uur en inderdaad, ze gaat niet komen die dag.
    Ach ja, dan maar 25 kinderen verdelen over de andere groepen, net waar iedereen op zit te wachten.
    ;s middags naar een cursus waarvan je je echt afvraagt wat de meerwaarde is, en daarna racen naar de garage omdat je voor de 2de keer in 2 weken een deuk hebt ( door een ander).
    Maar jou zat het dus mee, zullen we ruilen???

    Like

  2. nou, als je hem ’s avonds voor je huis parkeert, en je komt hem ’s ochtends halen om te gaan rijden en er zit een deuk in, dan wel.
    En dat heb ik nu dus al 2 x. De eerste keer was het vandalisme, stond er ook niet bij wie het gedaan had. Kosten 1200. De tweede keer had de buurman een paal tegen mijn auto laten aanglijden, dus gelukkig kost het me nu geen no-claim maar leuk is anders. Ach ja, ik rijd weer een week in een leenauto. Maar met sportvelgen, zal hij al op blokjes staan??? 😕

    Like

Zegt u het maar

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *