Ik heb een Soundmaster NR513dab, een overschat muziekapparaat dat er nostalgisch uitziet maar voorzien is van USB, DAB, phono, tape, cd en radio. Het geluid is aardig, maar niet meer dan dat. De pick-up werkte niet meer helemaal goed en moest afgesteld worden. Dat deed ik volgens het boekje, nog best ingewikkeld met een onmogelijk bereikbare stelschroef, maar gelukt.
Ik luister naar de top 4000 op radio 10, maar de muziek is te bekend of te matig. Ik pak één van mijn oudste singeltjes, “Heartbreak Hotel” van Elvis maar draai de b-kant, “I was the one.” Niet dat ik erbij was, maar het krakerige oude singeltje brengt me terug naar 1956, toen Elvis dit in de RCA studio opnam, en ik hoor hoe goed dit was. Hoe mooi dit geweest moet zijn in die tijd, toen het volledig nieuw was. Ik zat te denken, wat heb ik bewust meegemaakt aan nieuwe muziek? Niet veel, maar wel Graceland van Paul Simon. “You can call me Al,” dat weet ik nog dat ik die voor het eerst hoorde en gelijk het meesterwerk herkende. Of “Take on me,” van A-ha. Of wat later, “Viva la vida” van Coldplay.
Maar de meeste muziek was er gewoon, en ik maakte niet bewust de opkomst mee. Maar als de muziek teveel wordt, of te ingewikkeld, dan ga ik even terug naar de basis, I was the one.
Mack 