Hee nieuwe, kun je tennissen?

Mijn zoon is weg bij defensie sinds een maand of vijf. Het was toch niet helemaal wat hij wilde, en eerlijk gezegd waren wij er ook niet rouwig om. Aan de ene kant jammer, maar zonder gevaar was het ook niet. De afgelopen vijf maanden was hij wat aan het lanterfanten, eerst een baantje als bediener van een lasrobot, toen een baantje bij een camping, dan weer even niks, ik zag het met lede ogen aan. Maar dan zag ik hem weer op zijn fiets vertrekken voor een sollicitatie en kwam hij weer vrolijk terug, aangenomen voor een baantje, en dat stemde mij toch positief, hoe makkelijk hij op dingen afstapt.

Toen wij in Frankrijk zaten moest hij een dag een test doen voor een eventuele nieuwe baan. Hij had een paar gesprekken, een fysieke en een psychologische test, en hij legde het met goed gevolg af. En deze week is hij begonnen. Hij moet kwart voor vijf op om om half acht op zijn werk te zijn. We hopen dat hij snel z’n rijbewijs haalt, zodat hij op een wat christelijker tijdstip kan opstaan.

Hij doet het allemaal maar. Z’n nieuwe baan is wat mij betreft nog veel gevaarlijker. Hij werkt in een penitentiaire inrichting, de gevangenis dus. Hij komt met verhalen thuis die mijn wenkbrauwen doen fronsen. Hij spreekt met langgestraften, levenslang soms en tennist met leden van motorbendes. Hij hoort ook wat ze op hun kerfstok hebben en ze zitten er meestal niet voor zweetvoeten. De bewakers zijn ongewapend, hebben alleen een alarmknop. En als ze daarop drukken stormt er een peloton met schilden en knuppels naar binnen en slaan alles neer wat zich niet direct overgeeft. Om sommige gevangen te overmeesteren heb je zes man nodig, zo breed zijn ze.

De vriendelijkste die hij vandaag sprak was een levenslang gestrafte die een eigen wikipediapagina heeft waarop zijn criminele verleden staat vermeld. Uiteraard klopte dat niet volgens de man. Ik moet er toch niet aan denken, de rest van je leven opgesloten in een gevangenis. Maar dan moet je het ook wel knap bont maken, wil je dat lukken.

Hij heeft pas twee dagen gewerkt en nu al meer verhalen dan ik ik 35 jaar.

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry. Toon alle berichten van Mack