Maandagochtend iets na half negen en mijn telefoon gaat. Een onbekend nummer. Ik neem op, wil mijn naam zeggen maar hoor al dat het mijn dochter is. Ze belt met de telefoon van een vriendin. Ze heeft haar telefoon in de bus laten liggen.
Ze is al meerdere keren haar airpods kwijtgeraakt, de eerste keer gewoon kwijt, die hebben we toen kunnen vervangen met airpods van een jongen waarvan de moeder vermoedde dat haar zoon die gestolen had maar dat niet kon bewijzen, maar ook daar raakte ze er al spoedig een van kwijt. Toen heeft ze een headphone gekocht want die raak je niet zo snel kwijt, maar kennelijk was dat niet cool genoeg, dus wilde ze weer airpods kopen. Ik ging daar voor liggen, omdat ze die al twee keer was kwijtgeraakt dus spoedig daarna kocht ze nieuwe airpods. Na een dag of twee was ze ze verloren tijdens de hond uit laten, en liep ik in het donker met een zaklantaarn te zoeken, maar kon ze niet vinden. Niet veel later bleken ze gewoon in haar jaszak te zitten.
Ze werkt veel en moet van ons meer geld op de bank hebben dan iets daadwerkelijk kost, want ze moet een buffer hebben. Dus laatst kwam ze op het idee van een refurbished model, want het moet bij die kinderen een iPhone zijn, en dan zou ze genoeg geld hebben, inclusief buffer. Ik denk dat dit drie weken geleden was.
Je weet van te voren al dat het fout gaat, en dit kind kan er niet eens iets aan doen. ADHD, of ADD zorgt voor een verstrooid brein. Ik ben er mee opgehouden te denken dat dit ligt aan het feit dat er geen consequenties volgen, want dan leert ze het wel, nee, deze leert het voorlopig niet.
Linda belde haar telefoon die werd opgenomen en vroeg of de vinder de telefoon aan de chauffeur wilde geven. De chauffeur zou over een kwartier in Epe staan, dus ik race daarheen, met losse veters want ik had geen tijd meer om ze te strikken en kom een paar minuten voor de afgesproken tijd aan. Echter, volgens de locatie was de chauffeur nog in Zwolle, dus ik begreep het niet helemaal. Tegen beter weten in vroeg ik het twee chauffeurs die bij de halte stopten, maar dat sloeg natuurlijk nergens op als haar telefoon nog in Zwolle, inmiddels Wapenveld, was. Ik besloot te wachten, maar bij Heerde maakte de bus een afslag naar de snelweg en kwam dus nooit meer langs de afgesproken halte. Linda had intussen weer contact met de chauffeur, die had zich vergist en zou op een oprit stoppen langs de snelweg. Ik racete naar de snelweg en inderdaad stond daar de reddende engel.
Later dacht ik, ik had het haar zelf moeten laten uitzoeken, ik had ook het adres van die chauffeur kunnen vragen en dan had ze er naar toe kunnen fietsen, en ik voelde mij slecht. Een curling ouder met een prinsesje. Omdat het nog steeds niet helemaal geloof, dat ADHD. Ik geloof trouwens geen enkel excuus voor iets wat ik zelf wel tot een goed einde zou brengen, en zou zelfs zover willen gaan dat ik volslagen intolerant ben en andersdenkenden sowieso niet geloof.
Het enige wat ik vertikte was om de telefoon naar haar school te brengen. Een dagje zonder. Sjonge jonge wat ben ik keihard. Ik heb het genoemde boek gelijk besteld.
Mack 
Als je het boek hebt gelezen heb je zelf meteen een schuldcomplex. Dat vond ik zelf wel een beetje een domper, dat je als ouder een groter aandeel hebt dan je denkt. Ik ging ervan uit dat het vooral een genetisch probleem was. Verder zul je veel herkenning vinden. Ik ben benieuwd of je na afloop nog steeds niet zo in ADHD gelooft 😉
LikeLike
Verstandelijk geloof ik het natuurlijk wel, maar gevoelsmatig wil het er niet in.
LikeGeliked door 1 persoon
Nee, maar dat heb ik zelf ook. Ik wist dus tot een jaar of 8 geleden niet dat ik ADD heb. Ik was gewoon altijd gewoon Yukiko die veel dingen lastig vond die voor anderen blijkbaar heel gewoon zijn. Pas toen ik die vragenlijst moest beantwoorden bij de psych, kwam ik er dus achter dat al die dingen die ik lastig vond, bij een stoornis horen.
LikeGeliked door 1 persoon
Oooh zo herkenbaar dit.
Kun jij trouwens even naar Gran Canaria rijden voor mijn dochter? Daar ligt namens ergens nog haar ‘reservemobiel’ die ze mee had omdat haar ‘geweldige’ Iphone snel leeg is. (en het móest een Iphone zijn he?).
Dat meldde ze even terloops op het vliegveld bij het inchecken van de koffers, op zo’n manier alsof het haar schuld ábsoluut niet was.
Ik heb het hotel gebeld, nemen niet op. Ik heb het hotel gemaild, mailen niet terug.
Dochter zit er niet mee. Want het was maar een Samsung immers….
Maar goed, als jij toch in de buurt bent toevallig daar (Playa des Ingles was het), rij je dan even langs?
Alvast bedankt he?
Randi
LikeGeliked door 1 persoon
Ik vraag me dan af hoe verstrooid Gabor Mate was op de momenten waarop hij dit boek schreef.
LikeLike
Hij heeft zelf ADD, dus heel erg denk ik. Maar hij is ook arts, dus ik vermoed dat hij niet helemaal onwetend is.
LikeGeliked door 1 persoon
Je vindt het niet erg, dat ik zit te grijnzen van oor tot oor bij dit verhaal?
LikeGeliked door 1 persoon
Nee hoor. Heb je leedvermaak?
LikeLike
Zeker wel 🙂 Je schrijft het zo dat ik het voor me zie en dat is dan weer een compliment.
LikeGeliked door 1 persoon
Hoe oud is dochter inmiddels? Zijn er geen therapieën voor? Je kunt moeilijk de rest van haar leven achter haar aanrennen, vangnet zijn, rampen voorkomen.
LikeLike
Ik ben volwassen en heb ADD. Je leert met veel dingen echt omgaan hoor, met trucs enzo. Een puberbrein zit nog te vol omdat soort trucs uit te vinden. Ik weet uit ervaring dat veel dingen milder worden, juist omdat je jezelf trucs en omwegen aanleert door schade en schande wijs geworden enzo. Dat van een puber verwachten is kansloos, weet ik met een stel ADD-kinderen, die inmiddels volwassen zijn (een aantal daarvan). Ik zie echt de verschillen wel naarmate ze zichzelf ontwikkelen.
LikeLike
omdat= om dat 😉
LikeLike
Nee het is omdat
LikeLike
Nee, het is om dat > Ik doelde namelijk op deze zin: “Een puberbrein zit nog te vol om dat soort trucs uit te vinden.” Ik had daar per ongeluk omdat getypt.
LikeLike
Daar heb je helemaal gelijk in Yukiko. trouwens leuk om weer wat van je te lezen.
LikeLike
Ook dat lost zich weer als vanzelf op, er zijn altijd weer ‘gedienstigen’ die de kooltjes voor je uit het vuur halen. Is het je vader of je moeder niet dan wel een toekomstige man of vrouw die ‘vrijwillig’ deze taak op zich neemt.
LikeLike
De reactie hiervoor was van mij dus. Margo.
LikeLike
Ik heb dit probleem zelf niet, alhoewel terugkijkende op mij jonge jaren ik me niet geheel standaard gedroeg. Echter, ik kan het niet plaatsen in een van de bekende diagnoses (autismespectrum of AD(H)D of zo).
Afgezien daarvan vraag ik me wel eens af of dit soort gedrag als een stoornis of iets dergelijks gezien moet worden. Betreft het niet gewoon mensen die niet in de huidige structuur van de maatschappij passen? Is de structuur van de huidige maatschappij niet het probleem?
Vroeger liepen de meeste mensen met dit gedrag gewoon in het het boerenveld rond en niemand die er last van had.
LikeLike
Ik heb dit probleem zelf niet, alhoewel terugkijkende op mij jonge jaren ik me niet geheel standaard gedroeg. Echter, ik kan het niet plaatsen in een van de bekende diagnoses (autismespectrum of AD(H)D of zo).
Afgezien daarvan vraag ik me wel eens af of dit soort gedrag als een stoornis of iets dergelijks gezien moet worden. Betreft het niet gewoon mensen die niet in de huidige structuur van de maatschappij passen? Is de structuur van de huidige maatschappij niet het probleem?
LikeGeliked door 1 persoon
Dat denk ik voor een groot gedeelte wel ja.
LikeGeliked door 1 persoon
Hoe dan ook, ze zal je zich als een oneindig lieve vader herinneren 🙂
LikeLike
(Ook al vindt ze dat misschien niet zo op dit moment)
LikeLike