Utrecht

Vrijdag was ik een dagje in Utrecht, mijn geboortestad. Ik had mijn moeder meegenomen, ook haar geboortestad. Een stad verandert onder je kont vandaan als je er even niet meer komt. Maar toch, het oude blijft hetzelfde en anders brengen ze het wel in de oorspronkelijke staat terug. Zo loopt de Catherijnesingel weer onder Hoog Catherijne door, en zit ik te wachten tot de het schip van de Domkerk herbouwd wordt zodat kerk en toren weer een geheel vormen.

Ik ben voor het eerst in de Domkerk geweest. De toren had ik al een paar keer beklommen maar de kerk had ik nooit bezocht. Best aardig hoor, maar wat kaal aan de binnenkant. Zonde van zo’n mooi bouwwerk als je het mij vraagt. Bij ons moesten de protestanten het zonodig overnemen en de kerk ontdoen van elk tierelantijntje, anders hadden we nu kunnen wedijveren met het buitenland. Nu winnen zij, en is het geluk weer eens met de dommen van Milaan of Keulen.

Er is ook nog een complex onder de Dom maar dat komt later nog wel een keertje. De Dom klinkt al mijn hele leven magisch mede door de trotse vertellingen van mijn opa en oma, net als eigenlijk heel Utrecht die magie van hun gekregen heeft. Want het lag in het midden van het land, het had het grootste overdekte winkelcentrum van Europa en ook nog eens de hoogste toren van Nederland. Eigenlijk gewoon van Europa omdat de rest valsspeelt en er een hele lange spits op heeft gezet omdat hun toren niet hoog genoeg was.

We aten bij een Italiaan op een van de terrassen van de Oude Gracht en we liepen over de Drieharingenstraat en de lange Elizabethstraat. Utrecht moet de stad met de mooiste straatnamen zijn. Neude, Vreeburg, Hardebollenstraat, Zakkendragersteeg. Oudkerkhof, Mariaplaats, Janskerkhof, Domplein. Tevens heeft het de mooiste wijknamen. Wittevrouwen, Oog in Al, Lombok, Ondiep. En tenslotte heeft het de mooiste plaatsnaam: Utrecht. Maar misschien ben ik hierin niet geheel onpartijdig.