De pimpelmees

Ik zag beelden van een pimpelmees die een nest bouwde, eieren uitbroedde, de piepende jongen voerde tot ze uitvlogen en waarschijnlijk ook nog daarna, maar dat was niet meer opgenomen door de camera in het vogelhuisje.

Als ik het goed zag, was deze moeder geen enkele keer aan het klagen en bleef ze maar uitvliegen om eten te halen voor zeven opengesperde snaveltjes. Dag in dag uit, net zolang als nodig was. Zelfs op zondag werd er gewerkt door mama en ook papa pimpelmees.

Zelf ervaar ik het ouderschap niet veel anders, het enige verschil is dat ik wel klaag, moe word en op de bank ga liggen bijkomen. Maar ook ik ben uren in de weer -op m’n vrije dag – om ons huis bewoonbaar te houden en het de kinderen naar hun zin te maken. Mijn opa en oma hadden helemaal geen privéleven, mijn ouders hadden vier weken vakantie, ik kan even wat anders gaan doen als ik even geen zin heb, en mijn kinderen werken straks maximaal drie dagen per week.

De pimpelmezen blijven alles doen zoals zij dat altijd al deden en redden het daarmee prima. Wij mensen gaan het steeds anders doen, en ik vraag me af hoe lang dat nog goed gaat.

Wij automatiseren steeds meer totdat we op een dag een robot naar ons werk sturen die onze last verlicht. Deze robot verdient dan geld voor ons. Maar mijn robot verdient dan minder dan de CEO robot, dat zou niet eerlijk zijn. Dan wil ik ook een CEO robot hebben. Of beter, een Elon Musk robot, zodat ik per maand miljoenen verdien. Beter nog, we krijgen allemaal de Elon Musk robot, en verdienen allemaal miljoenen per maand! Zodat we de hele dag op een terrasje kunnen gaan zitten en de serveersterrobot ons komt bedienen. Die er trouwens niet is, omdat ook zij een Elon Musk robot heeft. Iets zegt mij dat het systeem van de pimpelmees toekomstbestendiger is.

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry. Toon alle berichten van Mack