Een paar jaar geleden las ik een boek waarin werd uitgelegd hoe de aarde in elkaar zat, hoe zij was ontstaan, hoe we alle hoop op een hiernamaals konden opgeven en hoe alleen wij waren in het heelal. Misschien niet alleen, maar als er al ander leven zou zijn zou het ons nooit ontdekken en wij hen niet, omdat immers niets sneller dan het licht kon reizen en de dichtstbijzijnde planeet die eventueel geschikt zou zijn voor leven, op duizend lichtjaar afstand stond zodat je minimaal duizend jaar onderweg zou zijn. Dat zou je niet overleven. Ik moet zeggen dat het boek mij niet vrolijk stemde. Niet alleen door het arrogante standpunt van de schrijver, maar ik kon er ook niks tegen in brengen.
Nee, ik werd er eerlijk gezegd niet vrolijk van, van de gedachte dat we helemaal op onszelf aangewezen waren en dat alles wat er te ontdekken viel eigenlijk al ontdekt was. Het geloof dat ik had werd ernstig ondermijnd door dat boek. Wonderen moeten wel latent aanwezig zijn in de wereld, want wat doe je hier anders? Gelukkig verdween de impact van het boek een paar weken later weer, maar vooral de wetenschap van de lichtsnelheid en dat we daardoor voor eeuwig op onszelf waren aangewezen, bleef altijd aanwezig als ik naar de sterrenhemel keek.
Tot vandaag dan. Wetenschappers staan verbaasd van zichzelf nu ze een deeltje sneller dan het licht hebben laten reizen. Het moet nog gecontroleerd worden, maar als het waar is dan heeft Albert Einstein de wetenschap afgeremd in plaats van vooruit geholpen. Want zijn relativiteitstheorie werd toch altijd klakkeloos voor waar aangenomen. Terwijl ik maar nooit wilde begrijpen waarom je nou niet als je de lichtsnelheid met je auto genaderd was, gewoon nog de cilinderkop wat verder kon opboren voor meer vermogen, zodat je er overheen kon. Nou, dat was nog helemaal niet zo’n domme gedachte, lijkt het nu. Dat boek kan in elk geval de prullenbak in. En als Einstein al geen gelijk meer heeft, wie dan nog wel?
Mack 
Ja, we halen onszelf nog in, en de vraag is nu of ze een raket van die snelle deeltjes kunnen maken zodat wij sneller dan het licht kunnen reizen. Ik kan me er overigens niets bij voorstellen. Dat zou betekenen dat wij eventuele marsmannetjes kunnen verrassen want als wij al voor hen staan moet ons beeld nog arriveren.
LikeLike
Tja, dat was ik dus. Ik maak gelijk maar even reclame voor Uitwijkpost als zijnde de EHBO post voor webstreepjeloggers die hun weblog kwijt zijn, elders een nieuw heenkomen hebben gezocht en gevonden en dat even kenbaar willen maken.
Dank u.
LikeLike
Ja, zo rond 1900 dachten ze ook dat ze er wel zo ongeveer uit waren. Newton klopt in principe ook niet, maar voor het dagelijkse leven kun je er toch heel goede berekeningen mee maken. Zoiets zal ook voor Einsteins theorieën gelden, ook wanneer deze bevinding echt reproduceerbaar blijkt te zijn.
LikeLike
Vorige week maandag zei ik nog tegen mijn goede vriend uit Roermond dat er iets niet kon kloppen met die absolute lichtsnelheid, omdat ik een absoluut ijkpunt mis (behalve die lichtsnelheid zelf dan, en precies dat bedoel ik dus). Ook toevallig.
LikeLike
@Margo: Dat zal wel meevallen lijkt me. Want als je voor ze staat dan hoeft je beeld maar een halve meter af te leggen, dus dat merken ze niet. Dat je als je wegloopt daarna nog een keer arriveert, dat zullen ze gek vinden.
@Laurent, dat denk ik ook wel. Volgens mij hebben we Tom Tom aan Einstein te danken. Niet dat je het nodig hebt hoor, Tom Tom, met een kaart lukt het ook prima.
@Frankie: Dat is inderdaad wel toevallig, maar ik schreef dat van die opgevoerde motor al in 2004. 😉
LikeLike
Als ik de Volkskrant goed begrepen heb, hebben ze het al 16.000 keer geprobeerd (met hetzelfde resultaat) en vragen ze nu wetenschappers op andere plaatsen het ook te herhalen/testen.
Maarja, ik blijf het hoogst theoretisch vinden: 1 deeltje maakt nog geen Tijdmachine 😉
LikeLike
Dat is ook zo Jolie. En ze verbeterden de tijd maar met 6 nanoseconden ofzo. Maar de relativiteitstheorie was toch ook puur theoretisch.
LikeLike
Ja, da’s waar Mack.. 🙂
(ik zou het ‘ns moeten vragen aan mijn klasgenootje van de lagere school, dat theoretische natuurkunde studeerde (en met zijn hoogbegaafde aspergeriaanse karakter de meest geweldige theorieën kan ontrafelen.. Maarja, of ik het dan kan herhalen…..? 😉 Jaren had ik een stuk papier van een chinese maaltijd bewaard waarop hij had uitgelegd dat ‘licht een deeltje èn een golfje kon zijn,’ maar ik snappen: ho maar ;-))
LikeLike
Ja, dat snap ik inderdaad ook niet. Licht kan tegelijkertijd een deeltje of een golf zijn. Maar goed, dat zal dan ook wel weer niet waar blijken te zijn.
LikeLike
Al in 2004? Tjonge. Laat ik mijn mond verder maar houden.
LikeLike
Jaren geleden kreeg ik eens een theorie onder ogen dat er helegaar geen tijd … is. Alles zou er tegelijker ‘tijd’ al zijn. Verleden, heden én toekomst. Maar omdat wij ons maar op een plek bevinden kunnen we dat niet ervaren.
Enniewee; ik vond het een troostende gedachte. Vooral van dat verleden. Alles en iedereen is er nog. Alleen ben ik niet meer in staat er bij te zijn. Daarom koester ik mijn herinneringen maar….
LikeLike
@Felicita: Ik weet het niet met dat soort theorieën. Zijn er ook aanwijzingen voor dat het waar kan zijn, of zijn het puur hersenspinsels? Er is ook een theorie over oneindig groot en oneindig klein. Dat er binnen een atoom in je lichaam zich nog een heel heelal kan afspelen zonder dat je er notie van hebt en dat wij op onze beurt ons in een atoom bevinden. Echt bewijzen tegen heb ik niet, maar ook niet voor.
LikeLike
@ Felicita
Volgens de supersnaartheorie speelt ons bestaan zich af binnen de vier meest oppervlakkige dimensies: ruimte plus tijd. Daarachter of daaronder liggen nog zes a zeven dimensies.
Ik heb eens een mooie vergelijking gehoord die het verhaal van de Flatlanders heette: tweedimensionale wezens die leven en zich voortbewegen op een plat vlak, dus twee dimensies plus tijd. Als er een driedimensionaal wezen door hun wereld beweegt, bijvoorbeeld een mens, zien de Flatlanders alleen maar een steeds veranderende 2D-doorsnede van dat wezen. Ze hebben simpelweg geen zicht op meer dimensies.
Stel je voor dat iemand de platte wereld van de Flatlanders zou oprollen: een Flatlander van de uiterste oostelijke rand kan dan met 1 pas naar het uiterste westen van zijn wereld stappen: een wormhole. Bovendien dient de “kabel” die door het oprollen ontstaat als onderdeel van het weefsel van een hoger liggende dimensie. De Flatliners hebben niet door dat ze opgerold zijn en als bouwmateriaal dienen want ze kennen die dimensie niet.
Vergelijkbaar is het met de dimensies die “onder” onze vier dimensies liggen. Volgens wat ik weet van de supersnaartheorie zijn in laatste instantie niet slechts alle bewegingen die ooit in de ruimtetijd hebben plaatsgevonden vastgelegd, maar ook alle mogelijke andere bewegingen die hadden kunnen plaatsvinden zijn vastgelegd in parallelle universa (en dit heeft dan vooral van doen met vrije wil, aangezien voor zover wij weten de materie niet meer doet dan natuurwetten volgen). Waarbij “beweging”, “ruimte”, “tijd”, etc. menselijke begrippen zijn, beperkt door onze “event horizon”, welke horizon het tevens onmogelijk lijkt te maken om de omvang van onze beperking in te schatten. Alhoewel je wel eens meemaakt (ik wel tenminste) of hoort over mensen die een “wormhole”-ervaring hebben en dat noemen we dan paranormaal.
Overgave is het enige wat rest.
LikeLike
Leuke freudiaanse verspreking: Flatliners. Zo erg is het toch hopelijk niet met die gasten…
LikeLike
@Mack: ja, maar zo beginnen theorieën wel; men doet waarnemingen en probeert er een verklaring voor te vinden, en dan gaan je een theorie ontwikkelen, aanvankelijk door een soort van brainstormen. Daarna moet die theorie wel getest worden, natuurlijk.
LikeLike
Ja precies! Zo wordt bij mij keer op keer de theorie bevestigd dat mannen die gelijkspelen zich verliezers voelen. En zo niet dan toch. Let maar op.
LikeLike
@Mack. Ik hoef niet overal ‘bewijzen’ voor.. Feit is dat ik inderdaad voel hoe ‘beperkt’ ik meestal word (zie tekst Frankie) maar ook dat -sporadisch- die beperkingen opeens even wegvallen.
Er bestaat ook zo’n theorie over dromen. Door sommigen wordt beweerd dat we eigenlijk ons leven dromen. Zelf droom ik veel en vaak. Die wereld voelt veel realistischer dan mijn dagelijkse bestaan dat ik meer als een droom beschouw..
Enniewee. Een paar jaar geleden -toen wij nog regelmatig bij Frankie over dit soort dingen filosofeerden- heb ik het al eens gehad over Carlos Castaneda wiens boeken ik indertijd achterelkaaar verslonden heb.
Verder ken je ongetwijfeld David Lynch; de filmmaker. Ik houd erg van zijn werk. De man mediteert dagelijks en verklaart al zijn verhalen tijdens die momenten rechtstreeks uit het universum te plukken omdat ze zich daar in overvloed afspelen. Hij laat ze alleen maar naspelen door acteurs…
LikeLike
Dromen verbinden ons met ons persoonlijk onbewuste en het daar weer onder liggende collectieve onbewuste. Vandaar dat zich in dromen een letterlijk ongekende wereld kan openen die tegelijk eigener voelt dan het “echte” leven.
Dat dat echter voelt kan kloppen want ons (zelf)bewustzijn rijst op uit die onmetelijke oceaan van het onbewuste. Het proces van zelfbewustwording wordt geforceerd door de opvoeding in breedste zin en vindt zoals je weet plaats vanaf ongeveer het vierde levensjaar. Daar is het, waar de gespletenheid van de mens ontstaat – en zijn mislukking. “Zijn” is niet meer goed genoeg, “worden” is het devies en aan worden zit natuurlijk geen eind aangezien perfectie niet bestaat. Maar perfectie is wel wat God is… Een probleempje doet zich dus voor: eindeloze ontevredenheid.
Niemand van ons staat op zichzelf. De mensheid als geheel staat evenmin op zichzelf, en ook de Aarde en de Melkweg niet. Ik bedoel: denk ook eens aan al die lieve buitenaardsen. Maar goed, alles hangt met alles samen, tot het kleinste atoom toe. We zijn als mensen extra verbonden met elkaar (of we dat nu zien zitten of niet) doordat we allen bestaan uit precies hetzelfde energetische “spul” dat God is: waarnemendheid en een hang naar verbinding (ook bekend als liefde). Dat “spul” beperkt zich niet tot het bewustzijn; zeer integendeel. Het bewustzijn is juist een drastische vereenvoudiging van “Het Spul”, een gevolg en het heeft vooral een scheidende functie in plaats van samenvoegend. Het bewustzijn is niet meer dan een instrument naast andere instrumenten, dat oprijst uit het onbewuste en het onbewuste dient.
Tragisch is het, als mensen die het bewustzijn voor de hoogste innerlijke instantie houden, als consequentie van dat standpunt de wegen naar de diepere lagen Bewust Blokkeren, waardoor ze hun standpunt voor zichzelf onvalsifieerbaar maken. Atheisten zie je dit veel doen (of eigenlijk vooral niet doen). Het is de zelfgenoegzame en zichzelf in stand houdende attitude van de zondeval: ik ben zelf een veel betere god! Watch me, me, me!! Hoogmoed is de kanker van de menselijke geest.
LikeLike
Schrijf een boek Frankie! Ik koop ‘m.
LikeLike