Ik kende hem niet erg goed en het is ook alweer een tijd geleden dat ik hem gezien heb, maar hij maakte een onuitwisbare indruk op mij. Hij was kaal en ik schat een kilootje of 170, vandaar dat ik hem Kingpin noemde, naar de kolossale dikke schurk uit Spiderman. Kingpin was onmiskenbaar een tokkie met een hoog knakworstjesgehalte. Normaal niet direct mijn type maar hij was voor de duvel niet bang en recht door zee. Bovendien lachte hij om mijn grapjes en ik nog harder om die van hem, al waren de zijne vaak te grof om hier te vermelden. Zo was hij gewoon. Hij was levensgevaarlijk dik en had suikerziekte. Een aantal jaren geleden is hij behoorlijk afgevallen. Maar als je leeft voor Hazes, karaoke, bier en een vette hap dan valt het niet mee om gelukkig te zijn zonder die 'primaire' levensbehoeften. Hij heeft die gezondere levensstijl dan ook niet volgehouden en koos voor zijn oude leven, waarin hij zich prettig voelde. Gisteren (30 oktober) viel hij in de stad van zijn fiets en 30 minuten reanimeren mocht voor hem niet meer baten. Hij werd 44 jaar.
Nee, ik weet niet veel van hem, en ik kende hem ook niet erg goed, maar wat ik onthouden heb is dat er op zijn crematie een nummer van Elvis moest worden gedraaid. American Trilogy
ik neem aan dat hij nog gecremeerd “moet” worden, Mack.
LikeLike
en wat een circuit daar in Abu Dhabi!
LikeLike
Ineens snap ik waar Lee Towers z’n stijl vandaan heeft. Op 1:29 wordt het extra duidelijk. Goh. Wel zielig trouwens voor die zingende kastelein. Ik bedoel zijn nabestaanden. Maar jah, wat wil je. God hebbe zijn ziel.
LikeLike