Nietsnut

Steeds als je denkt dat hij niet stommer kan worden, slaagt hij daar toch in. Een nieuwe headset voor z’n PlayStation had hij gekocht. Z’n moeder dan, want controleren of het ding geschikt is voor z’n PlayStation snapt hij niet. Ik wist niet eens dat hij zo’n ding gekocht had, maar zojuist worden we ermee lastig gevallen. Hij doet het niet!

Linda vraagt aan mij of ik wil gaan kijken, maar daar heb ik geen zin in om tien uur ‘s avonds. Dus volgt de gebruikelijke tactiek, mij het lezen onmogelijk maken door in zichzelf te gaan praten over die headset, totdat ik maar opsta en ga kijken. Zeventien jaar getrouwd vandaag, dan krijg je dat.

Ik constateer dat er maar een ingang is waar de plug in kan, en dat werkt niet. Dan hoor je alleen z’n mede-player schelden en vloeken, alsof de var zojuist wederom een doelpunt van Ajax goedkeurt dat afgekeurd had moeten worden wegens het zich buiten het veld bevinden van de bal. Ik vraag waar de handleiding is, dat weet hij niet. Die heeft hij, gelooft hij, weggegooid omdat die dingen het altijd zo doen. Hij zit op YouTube te luisteren naar een Amerikaan die zijn headset beoordeelt, maar hij begrijpt er niks van.

Hij gaat maar naar zijn moeder omdat die goed Engels kan. Onderwijl gaat hij bij het oud papier zoeken naar de gebruiksaanwijzing en komt even later terug. Hij snapt het al, en laat een plastic verpakking zien met essentiële onderdelen die hij weggeflikkerd heeft. Wat een mongool! Schaapachtig loopt hij weer naar boven en appt even later dat hij het weer doet.

Als ik de hond uitlaat zie ik hoe hij het oud papier heeft achtergelaten. Ik scheld hem uit. Nietsnut! Hij lacht erom. Hij moet straks het land verdedigen. Zucht.