In 1978 werden wij op een ochtend wakker en lag er dertig centimeter sneeuw. Mijn vader op zijn pantoffels naar het schuurtje achter in de tuin om de laarzen te halen. Het zal mij niet gebeuren morgenochtend. Ik heb mijn snowboots al klaar gezet in de keuken. Ik verwelkom de sneeuw. Een paar weken terug was er ook even die dreiging van sneeuw. Toen heb ik de oprit en het terras geveegd en de tuin aangeharkt. Net als vandaag. De sneeuw moet in een nette tuin vallen. Niet op tientallen takjes en stapels blad. Niet op larixnaalden of op stukjes mos die van het dak zijn gevallen. En zeker niet op speeltjes van de hond die her en der door de tuin zwerven. De sneeuw zal nu genoeg zijn om alles te bedekken, maar de wetenschap dat het onder die witte laag een zootje is maakt de beleving minder.
Tot nu toe is het weinig wat er gevallen is. Als de weermannen mij nu weer in de steek laten, geloof ik ze nooit meer. Ik had vanavond al gehoopt op een rondje met de hond door de sneeuw. Honden vinden het vaak fantastisch, zo’n laag verse sneeuw. Ik ook trouwens. Morgen als ik opsta is de hond jarig. Zeven wordt ze dan. Sneeuw voor haar verjaardag. Dat zal ze leuk vinden.
Mack 
Mijn laarzen staan ook klaar, maar het ziet er erg koud uit en mijn hond is dood… dus ik hoef niet, maar ik ga zo toch 😉
Ik hoop dat er een flinke laag ligt daar. Gefeliciteerd! Geniet ervan samen!
LikeLike
Hier ligt zeker 15 cm. Vanmorgen kwamen de kinderen al langs met de kleinkinderen en de slee. Ik heb mijn snowboots aan aan het oudste kleinkind gegeven. Hij had het water in zijn laarzen staan. Dus kom ik nu niet meer buiten.
En de tuin ziet er prachtig uit. Tot Duiven zie ik alleen maar sneeuw. En een roofvogel boven het veld.
Morgen de kinderen weer naar school. Mag de meester het weer opknappen.
LikeLike