Keuzestress

Hans, u kent hem nog wel van toen hij geboren werd 15 jaar geleden, zit in de examenklas van de Mavo. Dus hij moet zich gaan oriënteren op de vervolgopleiding. Vroeger had je dan MTS, MEAO of Havo. Meer smaken kan ik me niet herinneren. Dus in mijn geval makkelijk, ik ging naar de Havo. Er lette ook niemand op of dat allemaal wel goed ging, daarna ging ik toch weer naar de MEAO. Ik kwam weliswaar in de tweede, maar erg zinvol was dat allemaal niet. Nou ja, je was van de straat. Er waren wel open dagen, maar het nut daarvan heb ik me altijd afgevraagd. Ik ben naar de open avond van de Havo geweest, heb me ingeschreven en het was nog steeds een kutschool.

De Havo is niet echt iets voor Hans, want daar moet je harder je best doen dan op de Mavo. MEAO bestaat niet meer, en MTS evenmin. Er zijn wel honderdduizend beroepsopleidingen voor in de plaats gekomen. Hij wil nu naar Veva, veiligheid en vakmanschap, want meneer wil kennelijk commando worden. Als hij niet toegelaten wordt, dan is Sport en Bewegen de tweede keus. Wat je daar mee kunt, geen idee.

Het schijnt aan mij te liggen. Ik ben oud en ik gedraag me nog veel ouder. Linda ondersteunt hem een stuk beter en zorgt dat hij hierna iets gaat doen wat hem leuk lijkt. Dat was er in mijn tijd niet bij, leuk. Ik kan het me niet herinneren in elk geval. Doodsaaie vakken moest je leren, en waarom, dat was inderdaad de vraag. En toch werden er geen vragen gesteld. In mijn geval al helemaal niet. Maar goed dat Linda deze taak op zich neemt. Ik zou hem naar de Havo geprobeerd hebben te krijgen. Zinloze exercitie.

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log, dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry.

11 gedachten over “Keuzestress”

  1. Het is zo moeilijk om op die leeftijd een goede keuze te maken. Tenzij je al precies weet wat je wilt. Ik neem aan dat er nu wel een soort beroepskeuzetesten zijn, in elk geval om globaal een richting te bepalen?

    Like

    1. Ik heb hem er niet over gehoord. Ze zullen er vast zijn, en hij komt denk ik wel goed terecht met zijn levenshouding maar behalve voetbal heeft weinig zijn interesse.

      Like

          1. Oh, wat goed. Dan komt hij er wel. Mijn indruk is dat veel jongeren nu zelfverzekerder zijn dan hun ouders op die leeftijd waren. Dat vastbijten is weer een andere kwaliteit. We hoeven niet allemaal hetzelfde te zijn.

            Geliked door 1 persoon

  2. Je ontvangt nog wel een uitnodiging voor een ouderavond waarbij je dit kunt bespreken met zijn mentor (en leerlingenbegeleider). Een beroepskeuzetest wordt altijd gedaan. Wat sport betreft, kan hij leraar lichamelijke opvoeding worden. Daar zijn opleidingen voor op MBO (CIOS) en HBO (ALO) niveau. Dit heet dan Sport en Bewegen en Voeding. Daarmee kan Hans een mooie baan in het onderwijs krijgen.

    Geliked door 1 persoon

  3. Wat was ik blij toen ik van al die keuze stress af was. En zie de volgende generatie dient zich aan. Wat na de basisschool. En ik zie het oudste kleinkind, wat drie keer in de week hier na school verblijft, zijn huiswerk afraffelen om daarna met de bal onder zijn arm naar het voetbalveld te rennen. VWO advies maar hij vindt Havo genoeg. Anders moet je zoveel leren oma.
    Met dit verschil. Vroeger heb ik me daar enorm druk om gemaakt. Als ik nu zijn vader zo bezie, die er precies zo over dacht, denk ik, het komt allemaal wel goed.

    Like

  4. In mijn tijd deed het er niet zoveel toe. Onze ouders waren opgegroeid in de oorlog, in een bezet land waar andere dingen belangrijker waren. Overleven bijvoorbeeld. Toen ik op 13 jarige leeftijd uit Zuid Afrika kwam had ik grote achterstand in sommige Nederland gerelateerde vakken; geschiedenis, aardrijkskunde, taal. En een grote voorsprong in Engels. Ik werd dus naar de Mulo gestuurd. Ik kreeg geen bijles maar wel moest ik Engels vanaf les 1 meedoen. Ik bleef het eerste jaar zitten, wat een trauma opleverde. In ZA waren ze op school erg prestatiegericht en ik had goede cijfers. Ze hadden we dus net zo goed naar de HBS kunnen sturen. Nu had ik toch een jaar verloren en niets gewonnen. Ik haatte de school, het was een waardeloze school. Toen ik uiteindelijk goddank mijn diploma haalde ben ik overgestapt naar de Havo die inmiddels bestond. Een verademing. Maar ik was inmiddels het schoolleven zat en wilde de wereld zien.
    Een goede schoolkeuze is dus wel degelijk belangrijk. Ik zou net als jij zeggen, doe de Havo, maar als hij met zijn puberbrein andere ideeën heeft cal hij de Havo niks vinden en blijven volhouden dat die andere opleiding beter is. Misschien een jaar proberen en hopen dat hij daarna toch inziet dat een algemene opleiding betere kansen biedt? Of blijkt het toch precies iets voor hem te zijn?
    Uiteindelijk zal het allemaal wel goed komen.

    Geliked door 1 persoon

  5. Bij sommige jongeren komt dat pas later dat ze kunnen leren, en sommigen kunnen dat gewoon niet op een school en moeten het in de praktijk leren. En ook die kunnen heel goed terecht komen. Ik vind het mooi dat je ziet dat hij goed in zijn vel zit en dat het daarom wel goed zal komen.

    Like

Zegt u het maar

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.