Er wordt wel eens gezegd dat de muziek van tegenwoordig niet meer is wat het geweest is. Ik begrijp tot op zeker hoogte wat daarmee bedoeld wordt omdat ik de jaren negentig heb meegemaakt. Daar stortte het totaal in elkaar. De jaren 90 waren de novembermaand van de eeuw. Druilerig. Het was de opkomst van de Housemuziek. Acda en de Munnik konden de hitlijsten domineren met hun depressieve inslag, maar die kale koppen in hun trainingspakken waren het ergst. Hoe lang die ellende heeft aangehouden weet ik niet zeker, maar het kostte moeite om er weer uit te kruipen. In het volgende decennium klommen we er op zeker moment uit, en inmiddels is de muziek wel weer terug op niveau. Zo kijk ik er tenminste tegenaan.
Je had natuurlijk nog wel af te rekenen met die zogenaamde DJ’s als Tiesto en Armin van Buuren of hoe heetten ze allemaal. Ik deed er wat lacherig over want DJ’s waren in mijn ogen de mannen die een radioprogramma op Hilversum 3, Radio 3, NPO 3 presenteerden en niet degenen die hun laptop inplugden en de hele avond met hun armen omhoog stonden te zwaaien. Tot daar op een gegeven moment Avicii ten tonele verscheen en ik moest erkennen dat daar toch wel iets bijzonders gebeurde. Met misschien wel als hoogtepunt Titanium van David Guetta. Inmiddels ook al weer bijna tien jaar oud, maar ik zou best toen dit nummer uitkwam, 25 jaar willen zijn geweest en het mee willen schreeuwen op een bescheiden feestje. Ach, je kunt niet je hele leven een wilde boekhouder zijn.
Mack 
Ik ben het met je eens wat muziek uit de jaren negentig betreft. Maar in het eerste decennium van de 21e eeuw is het volslagen onmogelijk geworden nog maar iets te verdienen met de verkoop van opgenomen muziek. Eén stream van een nummer via bijvoorbeeld Spotify levert 0,1 cent op. Iedereen vindt tegenwoordig dat muziek zo goed als gratis moet zijn.
LikeLike
Ja, dat ben ik ook eens. Dat is waardeloos. Aan de andere kant, die derderangs rappers rijden allemaal een Lamborghini.
LikeLike
Het hele DJ-gebeuren is mij ook grotendeels ontgaan, maar inderdaad: er zitten pakkende uitschieters tussen, waaronder sommige liedjes van David Quetta. Gisteren bracht het algoritme van YouTube mij van Yes (waar je zelden nog wat van hoort) naar Marillion en toen heb ik mij verbaasd over hoe weinig van hun nieuwere werk wordt gedraaid. Gewoon niets eigenlijk. Financieel zit die groep zo ongeveer aan de grond, terwijl ze in de jaren tachtig zeer bekend waren.
LikeLike