Ik heb de laatste ontslagronde overleefd en ik ben nu letterlijk de laatst overgeblevene van de Nederlandse tak van het bedrijf dat werd overgenomen. Vroeg of laat ben ik zelf aan de beurt. Dat vind ik geen prettig besef, want tenzij er iets gebeurt dat niet te voorzien was (de omvang van een demonstratie bijvoorbeeld) moet ik nog een jaar of 18. Als je vijftig bent moet je eigenlijk op je laatste werkplek zitten, maar ik zit daar duidelijk niet.
Vijftig is, onder arbeiders, oud. Tenzij je echt een topper bent, dan zit je ergens aan de top en zorg je alleen nog dat er geen ondergeschikten aan je stoelpoten zagen. Je zingt het uit en zorgt daarbij goed voor jezelf. Voor mij ligt dat anders. Ik zal nog mijn stinkende best moeten doen, anders wordt er van onder en boven aan mijn stoelpoten gezaagd. In normale en vroegere omstandigheden, zou ik nu langzaam kunnen gaan aftellen, en over een jaar of acht afzwaaien. In de huidige omstandigheden zijn daar om redenen die mij niet duidelijk zijn tien jaar bijgekomen. Ja, er werden natuurlijk wel redenen gegeven door de overheid, maar daar zaten geen geldige bij. Het was niet meer te betalen. Huh? Oké, dat zal dan wel. Dan ga ik niet de straat op om te demonstreren!
Nu moet ik dus onopvallend mijn werk doen. Geen grapjes meer maken in de email naar een groep geadresseerden. Want er zou er eens eentje kunnen denken: hee, die ouwe daar, die denkt dat-ie leuk is, waarom zit hij hier eigenlijk nog? Gewoon lekker met de bazen eens zijn, laten merken dat hun beslissingen van ongekend hoog niveau zijn en af en toe vertellen dat het echt een geweldige uitdaging is om hier te mogen werken. En dan hopen dat je het redt tot aan je pensioen. Een verplicht afscheidscadeau, een speech hoe geweldig je was en opzouten! De vergetelheid in.
Nee, dat zie ik niet zitten. Je moet of vroeg overlijden, of een plan voor de toekomst bedenken. Hmm, een plan voor de toekomst dan maar. Ik ga eens denken. Zal wel weer op niks uitdraaien, mezelf kennende.
Mack 
Je hebt het allemaal goed op een rijtje.
LikeLike
Nu nog voor elkaar.
LikeGeliked door 1 persoon
Jee..
Toch blijft jouw vak, terwijl beroepen die meer in de richting van de pret-economie zitten, nu moeilijker werk vinden (maar het is altijd makkelijker om dingen voor een ànder hoopvol te zien, dat geef ik toe ;)) Ze kunnen ook niet zonder je, dat is ook duidelijk.
Ik hoop dat je een goed plan kunt bedenken. Dat draait echt wel ergens op uit, wat ken je jezelf toch slecht 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Ohja, en waar de “like-“button normaal zit, staat nu al weken een woordje “laden.” Ligt vast aan mijn oude computer. ik moet tòch ns ‘op de bank leren laptoppen’ in plaats van bovenzitten achter een ouwe bak 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Past echt bij jou, die vooroorlogse IT.
LikeLike
Als het plan op niks uitdraait , kun je altijd van je plan afwijken!
LikeLike