Clubliefde

Ik zette vandaag twee Ikea kasten in elkaar, en voor het eerst deed ik het niet volgens de instructies. De laatste keer dat ik het volgens de instructies deed was ik 11 uur lang bezig, met m’n handschroevendraaier. Nu ging ik dus een stuk sneller, maar daar staat tegenover dat ik een paar dingen opnieuw moest doen, en ik een kleine beschadiging heb veroorzaakt, die ik niet veroorzaakt zou hebben als ik het boekje had gevolgd. Maar ja, dan was ik nu nog bezig.

Nu kon ik PSV kijken, en constateren dat voetbal niet alleen draait om goede resultaten. Ja, natuurlijk, daar draait het in eerste instantie om, maar als die resultaten er niet zijn, en je wint eindelijk weer eens makkelijk, dan zijn de interviews met de spelers en de trainer ook mooi om te zien. Zo heeft PSV een paar grote talenten in de selectie, waaronder Mohammed Ihattaren, sinds vandaag de jongste speler ooit die op de Nederlandse eredivisievelden een penalty benutte. Hij volgt daarmee Ronald Koeman op, en dat alleen al is een aanwijzing dat dit een grote gaat worden. Mo is pas 17 en onlangs is zijn vader overleden. Hij moest huilen toen hij scoorde en ook achteraf tijdens het interview.

En dan hebben we Malen, die uiterst bescheiden maar op elke vraag intelligent antwoordend, de interviewer te woord staat. Af en toe een klein glimlachje. En Dumfries die lachend zijn aanvoerdersband afstond aan Affelay, de 33-jarige ex-international die eindelijk weer mocht voetballen. Het hele stadion scandeerde zijn naam, en iedereen was uitzinnig dat hij mocht invallen. Zelfs Jeroen Zoet, die toch een vervelende periode doormaakt, lachte.

En dan is er onze trainer, Marc van Bommel, die als trainer verantwoordelijk is voor de povere resultaten van de laatste tijd. Van Bommel vindt men over het algemeen arrogant, maar ik vind dat niet. Goed, hij is niet nederig, hij heeft een beetje hetzelfde over zich als Cruijff, alleen was Cruijff onaantastbaar. Glimlachen op de juiste momenten, en geen antwoord geven op de vraag als je dat niet wilt.

Een van de analisten was Marco van Basten, een man die ik zeer hoog heb zitten, als voetballer, als trainer en als mens. Hij is 55 maar heeft nog steeds een guitige kop. Hij is onpartijdig en geeft prettig commentaar. Hij is nooit zo negatief als anderen over PSV maar ook nooit zo euforisch.

Ik heb het allemaal tot mij genomen. Ik hou van deze club, en vanavond was een lichtpuntje. Daar kon zelfs de andere analist, zure haring en anti-PSV’er Hugo Borst vanavond helemaal niets aan veranderen.