Luuk de Jong

2014-2015 was het eerste seizoen dat Hans en ik samen de wedstrijden van PSV volgden. Het was zijn eerste jaar als PSV-er en ik had hem beloofd dat PSV dat jaar kampioen zou worden. Dat was niet heel erg riskant want Depay was erbij. Maar ook Luuk de Jong. Halverwege lag PSV al op kampioenskoers met een maximale voorsprong van 17 punten op de nummer twee. Depay werd topscorer, Luuk werd de nummer twee.

Luuk groeide uit tot een vaste en belangrijke waarde binnen PSV, en waarschijnlijk was hij de speler met de grootste inzet. Hij had er een moeilijk seizoen tussen, waarin het eerder regel was dat hij miste dan dat hij scoorde. Echter, door zijn inzet kwamen anderen aan scoren toe dus liet de trainer hem staan, ondanks zijn slechte seizoen. Slechts één of twee keer moest hij op de bank beginnen. En toen hij na vele wedstrijden droog staan weer eens scoorde, veerde het hele stadion op.

Afgelopen jaar werd hij topscorer, ik noemde dit gisteren ergens op een feestje omdat hij een buitenlandse transfer kon maken. Ik merkte dat ik nog steeds niet van mijn Ajax trauma af ben doordat een Ajacied gelijk het woord “gedeeld” liet vallen en doelpunt van Luuk uiterst dubieus noemde, volgens hem was het niet door Luuk was gemaakt. Ik voelde gelijk de haat weer opkomen, ik vrees dat het nooit meer goedkomt met mijn gevoelens jegens deze successupporters. Desondanks hield ik mijn mond.

Nu gaat Luuk weg. Naar Sevilla. Voor het luttele bedrag van 15 miljoen. Geen wereldbedrag, geen wereldclub, maar Luuk is dan ook een beperkte speler die al 28 is. Zijn kopballen, zijn inzet en zijn kaatsen zijn zijn sterkste wapens. Het doet mij pijn, de aanvoerder te zien vertrekken. Deze man die ik jarenlang na elke wedstrijd geïnterviewd zag worden, en die vaak het boetekleed over de ploeg spreidde. Een verliespartij deed net iets minder pijn als Luuk achteraf vertelde wat er aan schortte.

Nu moeten Hans en ik PSV volgen zonder Luuk. Hans staat nog met hem op een mislukte foto, mijn schuld, ik durfde door de rij wachtenden niet te zeggen dat de foto te donker was, maar Hans heeft zijn PSV shirt met zijn naam en rugnummer nog. Het zal inmiddels te klein zijn, maar hij zal het bewaren. Luuk is voor ons de eerste vertrekkende PSV-er die ons achterlaat met pijn in onze harten. Bedankt voor de mooie seizoenen en voor het sleeptouw als het minder ging.