Stof tot bloggen

Als iemand je stof tot bloggen geeft, dan moet je bloggen. Het zou een uitspraak van mij kunnen zijn, en dat is het ook. Het was Karin van Raam Open, die me vroeg of zij ook één van de aanstellerige dames was, en waarom ik moeite heb met het volgen van andere bloggers. Het zijn twee vragen waar ik even op in zal gaan.

Om met de eerste te beginnen: Karin moet gezien hebben dat ik bij vriendin Yukiko reageerde door te zeggen dat ik een lijstje bijhield van aanstellerige vrouwen en dat zij daar niet op voor kwam. Ik ken Yukiko inmiddels vrij goed, en ik vind haar een bijzondere vrouw die dingen kan waar ik veel bewondering voor heb. Eén van de dingen die ik bewonder is haar vermogen om haar mening niet op te dringen aan anderen in deze opdringerige tijden. Ze heeft absoluut meer dingen die ik bewonder, maar we geven elkaar slechts één keer per jaar een compliment, dus ik laat het hierbij.
Dat lijstje hou ik uiteraard niet echt bij, maar zou ik het doen, dan heb ik geen reden om je erop te zetten, Karin. Voor wat het waard is. Overigens, in blogland zitten veel minder aanstellers dan op FB/Twitter en wat er allemaal aan meuk is. En aansteller is slechts door mijn ogen gezien, het zegt verder niets.

Het andere punt, ik schreef bij Karin in de reacties op een blogpost, dat ik moeite heb met het volgen van een ander. En dat riep niet alleen bij haar vragen op, maar ook bij mij. Het zit zo: niet alles wat een ander schrijft interesseert me en al snel verslapt dan mijn aandacht en heb ik geen idee wat ik zojuist gelezen heb. Vaak zit dat in de lengte van een blogje, maar het hoeft niet. Terwijl ik mijn eigen bloghistorie wél moeiteloos lees. Egocentrisch misschien wel. Maar ik snap meestal nog waar het over ging en de hoofdpersoon ben ik meestal zelf. Kennelijk vind ik mezelf interessant. Aan de andere kant kon ik bij wijze van spreken ook het telefoonboek lezen. Ik las de meest saaie wetteksten in bed. Contracten in het Engels, ik kan ze lezen. Ik heb ook vaak radio 1 aan in de auto, maar soms denk ik: waar zit ik nu in godsnaam naar te luisteren? Een muizenplaag in Friesland? Geluidsoverlast op Texel? Dalende aandelenkoersen in Brazilië? Het is zelden spectaculair.

Ik vind het lastig om leuke blogs te vinden. Maar komt dat nu werkelijk omdat de blog van een ander niet over mij gaat? Ben ik dan echt zo’n egotripper? Of is het iets volkomen normaals dat je een ander niet altijd leest? Ik voel me er ook wel eens schuldig over en soms dwing ik mezelf om in elk geval even bij de mensen die ik gelinkt heb te lezen. Soms moet ik weer opnieuw beginnen om het verhaal te snappen. En als ik het dan snap, dan reageer ik ook wel. Maar blogs waarin je gelijk iets van jezelf herkent zijn het mooist, maar ook het zeldzaamst. Ik heb ook gemerkt dat het met doorzetten te maken kan hebben. Als ik iemand maar vaak genoeg lees, wordt het vanzelf vertrouwd en herkenbaar. Als ik met een blogger ook buiten het bloggen om contact heb, dan wordt de herkenning ook makkelijker. En sommigen schrijven eenmaal erg goed of weten veel waardoor het interessant wordt. Meestal link ik ze dan, en niet voor de eerste keer houden ze er dan na een week mee op. Normaal vermoed je dan geen verband, maar als het vaker gebeurt, dan roept dat toch vragen op.

Ik probeer mijn eigen blogs kort te houden, meestal korter dan deze omdat ik weet dat kort het prettigst leest. Behalve in een boek natuurlijk, maar dat is weer een heel andere kunst. Vroeger had ik het trouwens steevast over logjes en niet over blogs. Geen idee waarom dat veranderd is. Goed. Dan weet u dit ook weer, als u tot hier bent gekomen.

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log, dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry. Toon alle berichten van Mack