Als ik terugkijk op mijn leven tot zo ver, dan zie ik een paar bepalende momenten. Sommige momenten laten zich raden, maar er zijn er ook die minder voor de hand liggen. 1 mei 1994, ik weet de datum uit mijn hoofd. De man die ik het meest bewonderde van allemaal verongelukte in San Marino. Toen hij zijn ongeluk kreeg, had ik nog even de hoop dat hij gered zou worden. Al zou hij nooit meer kunnen racen, deze mooie man moest blijven leven. Vroeg in de avond kwam het slechte bericht, Ayrton was dood. Met een brok in mijn keel vertelde ik het slechte nieuws aan mijn moeder. Zij reageerde nog het emotioneelst met een gemeend “ach” maar voor de rest ging het leven gewoon door, en niemand in Nederland leek zich erom te bekommeren. In Brazilië was de nationale rouw afgekondigd, maar bij ons geen spoortje van verdriet. Totdat Jeroen van Inkel de vrijdag erop een compilatie had gemaakt in zijn radioprogramma. Er was dus nog iemand die het erg vond. Ik reed in de auto naar huis en had tranen in mijn ogen. De compilatie bevatte het commentaar van Olav Mol, de stem van Senna, een tranentrekkend mooi nummer en het wegstervende geluid van een F1 auto aan het einde. Senna zou nooit meer terugkomen en tot op de dag van vandaag mis ik deze man. Ik heb nooit meer iemand gezien die meer charisma had dan hij. Bijna had ik mijn dochter Senna genoemd. De naam stond al vast. Maar het werd een jongetje. Hans, genoemd naar een andere held.
Even een Smeetsje for the record. Toevallig hoorde ik in de afgelopen week ook dat Imola IN San Marino zou liggen. Het ligt er echter ver buiten op hemelsbreed 75km. San Marino liet z’n Grote Prijs verrijden op de baan van Enzo Ferrari in Imola, een stad in Italië.
LikeLike
Het circuit kan je helemaal bekijken op Streetview, hier de plek van het Monumento ad Ayrton Senna da Silva: https://goo.gl/maps/rMPinwdAerP2
LikeLike
Achter het hek is het nog wat indrukwekkender: https://goo.gl/maps/sBACkLJgUBs
LikeLike
Je hebt gelijk. Mag ik dat zeggen? Ja, dat mag ik zeggen.
LikeLike
Hans van Breukelen. Mooie vent.
Ik begrijp de verering.
LikeLike
Ik kan het me ook nog herinneren… Ik was toen 23, keek live. Shocking was het.
Mooi geschreven.
LikeLike