Vakantiestress

Ik hoorde op de radio een interessante discussie over vakantiestress. Een hoogleraar emotionele nogwat, een psycholoog en onze vertrouwde professor Erik Scherder waren met elkaar in debat over wat er gebeurde met mensen als ze op vakantie waren. De bedoeling was eigenlijk dat ze het niet zo met elkaar eens waren, maar dat waren ze eigenlijk wel. De conclusie was dat op vakantie gaan stress oplevert.

Het grootste probleem daarbij was das als je naar een onbekende bestemming gaat, en je je voorbereidt, je weet wat er daar allemaal is te doen en je die dingen dus ook moet doen anders kijkt het thuisfront toch een beetje raar op. Stel je gaat naar New York en je bezoekt niet het vrijheidsbeeld. Of je gaat naar Australië, en je hebt niet gesnorkeld bij “the great barrier reef.” Je bent in Peru en je hebt Machu Picchu niet op de foto, dat kan toch niet?

Die mensen die bij De Vakantieman niet op de kaart kunnen aanwijzen waar ze zijn, hebben daar geen last van. Ze worden wel uitgelachen door ons soort mensen, maar hun vakantiestress is toch stukken lager. Volgens Eric Scherder moest je ook gewoon doorwerken in je vakantie.

Dat gaat me natuurlijk veel te ver. Vroeger had ik nog interessant werk, toen zou ik me daar iets meer bij kunnen voorstellen. Nu moet ik daar niet aan denken, hoewel mijn Franse leerboeken wel gewoon meegaan, want dat vind ik wel interessant. En verder beperk ik mijn vakantiestress door naar een bekend land te gaan, waar ik de taal begrijp, ik ga met de auto want daar begint het grote genieten, waar het mooi weer is en waar de omgeving mooi is. De Dordogne, deze keer. Mijn collega’s probeerden mijn vakantiestress al te vermeerderen door op te merken dat het een prachtige wijnstreek is. Nu moet ik op zoek naar de beste wijnen uit het gebied, een foto maken van de fles en die op FB plaatsen. En ik hou niet eens van wijn! Ja, wel van rode wijn, maar wat interesseert het mij nu waar die vandaan komt? De druk die alweer op mij ligt! Aargh!

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log, dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry.

9 gedachten over “Vakantiestress”

    1. Kan me er eigenlijk niks bij voorstellen. Vroeger toen ik alleen woonde, ging ik niet elk jaar op vakantie, en had juist daar stress van, dat ik niet geweest was. Als je dat los kunt laten, en je hebt een mooie tuin, en je hebt geen kinderen thuis, dan is het misschien wat. Maar dan nog weet ik niet of ik mijn geliefde Frankrijk links wil laten liggen.

      Like

  1. haha, hoe herkenbaar! Wij zijn een paar dagen naar Stockholm geweest. Het enige wat geboekt was, was de vlucht. Oh en het hotel natuurlijk. Voor de rest hadden we geen idee wat te gaan zien en wat ‘moest’, en het was heerlijk. We hebben uren geluierd bij een of ander standbeeld aan het water en wijn uit koffiebekers gedronken. Kilometers rondgewandeld en gefietst op de city bikes die je overal kon pakken. En alle ‘must see’s’ hebben we niet gezien, geloof ik. Was top! Erg relaxed.

    Geliked door 1 persoon

  2. Ik ben nog aan het bijkomen van een paar dagen Terschelling. Eindeloos gefietst door de duinen, heuvel op heuvel af, met straffe tegenwind, en 10 km door de regen en nat tot op het ondergoed aankomen in hotel. Geen stress, fysieke ontbering en geestelijk ontspannen. Heerlijk eiland. Geen criminaliteit (je kunt gerust vergeten je fiets op slot te zetten en je bagage onder je snelbinders laten zitten), het is net een reservaat.
    Fijne vakantie!

    Like

  3. Wij hebben het heerlijk gehad in Frankrijk. De bedoeling was van oost naar west, maar zijn blijven hangen in een klein plaatsje onder Tours. Montoire sur le Loir.
    Veel gefietst. Stonden onder grote bomen, dus veel schaduw. Veel gelezen. Maar dus geen zee gezien. Geeft niet. Ander keertje.
    Najaar gaan we niet. Behandelingen starten eind augustus. Dus gaan we ontspannen in de eigen tuin. En fietsen in de Liemers. Ook mooi.
    Maar doe Frankrijk wel de groeten van me. En neem een hoedje mee.De Dordogne is behoorlijk warm.

    Like

  4. Ik zoek graag van tevoren uit wat moooi en leuk is, maar ik sloeg in Berlijn lachend het meest bezochte museum over. Vakantie geeft mij alleen stress als ik nergens iets vanaf weet.

    Like

  5. Rond mijn 30ste begreep ik dat er een verkeerde manier was om op vakantie te gaan. Dwz het hele jaar door hard werrken en dan vrijdagnacht en paar 1000 km met de auto naar het zuiden om daar een hartaanval te krijgen. Ik heb op 1x na nooit voorgeboekte vakanties gedaan, maar bedacht toen wel om in de vakantie een paar dagen thuis te ontspannen en ergens rond dinsdag te vertrekken. Had ook een voordeel, op dinsdagavond kan je beter op de bonnefooi naar een kamer zoeken dan in het weekend.

    Dat vakantie vieren is ook in de loop der jaren flink veranded. Mijn ouders werkten buiten en lichamelijk werden ze flink belast. Die vonden het heerlijk om een paar weken op 10km van het huis in een luie stoel te ploffen. Tegenwoordig werken de meeste mensen in een gebouw en zitten daar een te lang deel van de dag. Dan is het gewoon lekker om juist in de vakantie te bewegen.

    Zelf vond ik dat bewegen ook wel wat en ik ben altijd gek geweest op m’n vrijheid. Dingen afspreken, zoals een hotelkamer boeken, vond ik vreselijk. Ik had geen zin in die stress en naar blijk hoefde dat ook niet. Gewoon lekker een stuk fietsen en aan het eind van de dag eens rondkijken naar een redelijk stadje en daar een kamer zoeken. Maar zoiets kan eigenlijk ook alleen als je alleen op vakantie gaat. De stress lijkt me dan ook meer van toepassing op ouders die een gezin meenemen. Die verantwoording drukt je voor een deel in een keurslijf en daar zou ik het te benauwd van krijgen.

    Like

Zegt u het maar

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.