Mijn allerliefste liefie

Dochter en ik zijn al een maand aan het kwakkelen. Zij net een weekje langer. Hoesten, overgeven, koorts, ellende. Vandaag ging ik met haar naar de huisarts. Ze had al antibiotica, prednison en puffers gekregen, het hoesten is er nu bijna onder, maar ze kreeg weer koorts en moest overgeven. Onze eigen huisarts was met vakantie dus kregen we een invaller. Aardige man, en Tammar had hele verhalen, hetgeen de dokter wel amusant vond.

Een uurtje later moest ze bloedprikken. Ze was wat nerveus en vroeg aan mij of ik haar dusdanig kon knijpen om te laten voelen hoeveel pijn het deed. Ik gaf haar een kneepje van niks, om het niveau van pijn aan te geven. We moesten een nummertje trekken, nog zes wachtenden voor ons, en ze was aan de beurt. Een aardige vrouw vertelde haar wat er ging gebeuren, Tammar vroeg hoeveel prikken ze kreeg, en dat was er gelukkig maar één. Tijdens het prikje hield ze haar ogen dicht, en de vijf of zes buisjes bloed waren in een mum van tijd gevuld. Toen de spuit er al uit was, vroeg de mevrouw of Tammar het watje even vast wilde houden, en ineens reageerde ze niet meer en kieperde achterover. Weg was ze. Ik schrok me een hoedje, want die zag ik niet aankomen. Binnen een paar seconden was ze weer bij, en nam ik mijn allerliefste liefie -zo noem ik haar vaak- weer mee in de auto naar huis.

Ze heeft er weer een medicijn bij, deze week moet ze nog thuisblijven, daarna heeft ze vakantie en over een week is ze weer de oude, volgens de huisarts. Moeten we nog wel even bellen voor de uitlslag natuurlijk. Pfeiffer, kinkhoest, dat soort onheilspellende dingen hoorde ik hem zeggen. Ik kinkhoest zelf ook nog even door. Ik kreeg laatst midden in de nacht geen lucht en moest even wachten voor ik kon inademen. Waardoor weet ik niet precies. Met een onheilspellend geluid zoog ik ineens mijn longen halfvol, want vol lukte haast niet, en dat was al genoeg om mevrouw Mack rechtop in haar bed te doen zitten. Daarna hoestte ik me weer leeg, en toen ik uit de hoestbui was, ging ik uitgeput weer liggen. Kinkhoest, hoe verzint hij het!

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log, dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry. Toon alle berichten van Mack