Het programma Boer Zoekt Vrouw heb ik werkelijk nog nooit gezien. Ik kan het mij tenminste niet herinneren. Net had ik het even aanstaan, en gelijk begreep ik weer waarom ik het nooit kijk. Ik hou van liefdesverhalen, maar twee vrouwen bij één boer die aardig tegen elkaar doen maar eigenlijk hopen dat de ander ter plekke sterft, daar hou ik niet van. Genant gewoon. Ik zapte snel door, maar beter wordt het nergens.
Mag volgende week naar Londen, leuk. Maar niet heus. Het maakt me gestrest en het verontrust me. Ik heb het altijd met vliegreizen. Het is geen vliegangst, het is reisangst en een tikje heimwee. Zoals de huisarts wel eens tegen mij zei, als je honderd jaar eerder was geboren had je geen probleem gehad. 1869 zou dat dan zijn. Volgens mij heeft hij gelijk. Ik haatte het vroeger al als de school iets verzon waardoor ik de veiligheid van de route tussen huis en school moest verlaten. Het zat in me, en het lijkt erop alsof ik het niet heb doorgegeven aan Hans, want die wil wel op schoolkamp volgende week. Dat is in elk geval fijn. In deze tijd kun je beter een wereldburger zijn, in plaats van een conservatief nationalist als ik. Als het aan mij lag, bleef het hele dorp altijd in hetzelfde dorp wonen. Maar nee, zo is het niet. Als je ergens aan gewend bent, verandert het, dat is een tegenwoordige wet. Ik verzuchtte vandaag nog: waarom ben ik eigenlijk niet in de supermarkt blijven werken? Daar had ik het naar mijn zin, en de enige reden dat ik er wegging, was omdat de maatschappij dat van mij vroeg. Dus inderdaad, 1869, de tijd van Scrooge, Dik Trom en van de zeilschippers. Van brede rivieren en oneindig laagland.
Gelukkig was daar net Floortje Dessing, redster in nood. Ze ging op bezoek bij een jonge Amerikaanse vrouw die in Thailand leefde en 50 dollar per maand uitgaf. Een hutje, een matras een klamboe en wat boeken, meer was er niet. Desondanks glimlachte ze doorlopend. Zij was echter al haar hele leven avontuurlijk. Dus ik blijf in mijn rijtjeswoning. Tot 2069, minimaal.
Mack 
Het lijkt mij heerlijk om de geluiden van vroeger te horen: vogeltjes, een paard en wagen, het geveeg van een bezem over een stoepje, het zachte geklop van een hamer in een atelier. In plaats van een snerpende kettingzaag en bladblazers.
LikeLike
Van die gemotoriseerde buren ja, die heb ik ook wel eens gehad. Alles wat die buiten doen moet met een of ander herrieding gedaan worden.
LikeLike
Blijf jij ook gewoon schrijven?
Ik kijk geen tv.
Vrolijke voorjaarsgroet,
LikeLike
Nu hou ik wel van reizen, maar vliegvelden maken ook mij enigszins nerveus. Nooit is er eens iets hetzelfde! In Mumbau moest ik ineens mijn boarding pas hebben om überhaupt het vliegveld binnen te komen. Godzijdank had ik toevallig bereik met mijn telefoon en ik kon ik het daarop laten zien.
LikeLike
Ik haat vliegvelden en raak erg gestressed van het hele gedoe, maar op reis zijn, andere landen bezoeken, dat doe ik wel graag. Ik verhuis ook graag en hou van verandering. Dwz als de verandering eenmaal rond is, het veranderen zelf is vreselijk. Ik hou ook niet van reisjes met groepen mensen, vreselijk, twee keer gedaan, een keer per bus naar Italië en rondreis door Egypte, al die mensen die je iedere dag weer ziet, word ik doodmoe van. Studiereis vond ik ook rampzalig. Gelukkig nooit voor m’n werk weg gehoeven zoals jij nu, behalve die studiereis toen, en ik wens je veel sterkte! En zoek een baan waar dat niet hoeft. Een mens leeft toch niet alleen maar om dingen te moeten doen die hij eigenlijk niet wil doen?
LikeLike
Heb je gelijk in. Het is de stress amper waard. Eens kijken wat ik er achteraf van vond volgende week. Nu is het nog waardeloos.
LikeLike
ah! Ik lees het nu. Had ik eerder moeten doen 😉 Londen dus! Da’s nog te overzien: het is nog net geen Thailand :-p Maar zoals ik al zei: ik snap je onrust wel. Heel goed zelfs. En tóch is het soms heel goed om zo’n reis te ondernemen. Achteraf zul je zeggen: ‘ja, ging goed, was leuk, blij dat ik het gedaan heb, ook al zag ik er zo tegenop’. En het thuis in je vertrouwde omgeving terugkomen is dan ook weer extra fijn. Maar wie ben ik, psych(o) van de koude grond… Sterkte maandag met de reis (en daarna met de reis terug). Komt vast goed 😉
LikeLike