2016

2016 gaat de geschiedenis in als het jaar van de overleden artiesten. Grote namen als David Bowie en Prince verlieten het aardse bestaan, maar ook vele net ietsje minder grote namen als Rick Parfitt, Leonard Cohen, Maurice White en Glenn Frey ontvielen ons, en dan ben ik nog verre van compleet. Bovendien is het jaar nog niet voorbij. Gisteren kwam daar ineens de grote naam van George Michael bij. En hoewel ik erken dat hij een groot artiest was, weet ik niet goed wat ik aanmoet met de tranen die vloeien op Facebook.

Ineens heeft iedereen groot verdriet over George, die slechts 53 mocht worden. Ik schrok even maar dat ik verdriet heb voert te ver. Eigenlijk vind ik er hetzelfde van als zij die nu verdriet hebben ervan vonden toen ik verdriet had over Cruijff.  Een beetje aandachttrekkerij. Want goed, zo’n groot artiest was Cruijff nu ook weer niet, met z’n “oei oei oei, dat was me weer een loei.”

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log, dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry. Toon alle berichten van Mack