Nadat ik op de Havo gedwongen was tot het lezen van Nederlandse literatuur terwijl ik daar helemaal niet klaar voor was, heeft het tien jaar geduurd eer ik weer een boek las. Ik had een hekel aan mijn leraar Nederlands, en ik heb geleden onder zijn bewind. Het doel dat werd beoogd, werd niet alleen niet bereikt, integendeel. Ik keerde mij af van literatuur. Als jongen van 17 was ik daar bepaald niet klaar voor. Ik begreep de jeugdige frustraties van onze grootste schrijvers niet, en al helemaal niet meer na de uitleg van mijn leraar.
Ik heb sinds een half jaartje een collega die bij mij in een gesprek van vijf minuten meer bereikte dan die hele Havo. Hij interesseerde mij ineens weer voor onze schrijvers. Er schoten een paar titels van standaardwerken door mijn hoofd die ik nog nooit gelezen heb. En zonder dat ik daaraan begonnen ben, had ik vandaag een korte conversatie met meneer de P. -sommigen zullen hem nog kennen- die mij vertelde over grote literatuur, de Russische. Ik informeerde bij mijn andere collega, een Russische en zij raadde mij Master en Margarita van Boelgakov aan.
Ik googelde en zag dat ik hier te maken had met een van de beste romans van de 20e eeuw. Loop ik nu te hard van stapel en moet ik eerst eens voorzichtig met Reve beginnen, of ben ik klaar voor Boelgakov? Of heeft een Nederlandse vertaling vanuit het Russisch geen zin omdat je dan de essentie mist? Mijn Russische collega vertelde dat het Russisch meer manieren heeft om je te uiten dan het Nederlands. Ze noemde een Russich woord dat het midden hield tussen lief en aardig. Ik bedankte haar, want hoewel ik het niet verstond, begreep ik wel de klank en deed net of het tegen mij was.
Mack 
Leuk ding? Vrijgezel?
LikeLike
Laat Gerard Reve maar liggen. Wij hebben De Avonden verslonden omdat het zo precies de tijdsgeest weergaf. Het benauwde uit de jaren vijftig. Ik heb het onlangs herlezen en vond het zeer saai.
Ik lees op dit moment De levens van Jan Six. Maar ik ben nu eenmaal geschiedenisgek. En zeker de Nederlandse. Lees Geert Mak nu eenmaal graag.
Ik denk dat er in België iemand is die, hoewel ze nu alleen maar over haar paarden schrijft, je van advies kan dienen over boeken lezen. Ze is zeer belezen, ook door haar vak.
Alleen reageert ze niet meer. Ik vermoed door al dat rijden, voeren, maaien en stallen schoonmaken.
LikeLike
Ik heb mijn ouders eigenlijk nooit gehoord over het benauwde van de jaren 50. Wel dat het anders was, en dat je niet zoveel mocht, maar zij gaven daar geen negatieve bijklank aan.
LikeLike
Laat de Avonden maar even liggen, tenzij je schreeuwende behoefte hebt aan een depressie. Ik vind het destijds een meesterlijk boek, dat is het waarschijnlijk ook, maar geen haar op mijn hoofd denkt aan herlezen. Als je Nederlandse schrijvers wil lezen is Harry Mulisch ‘De Aanslag’ een aanrader.
Zelf lees ik nog maar weinig.
LikeLike
Begin er maar gerust aan. En wat de Nederlanders betreft, blijkt er na het overlijden van die meeste zgn. groten weinig over te zijn. Volgens mij kom je met Hermans en Slauerhoff al een heel eind als je nog iets met de Nederlandse literatuur van de vorige eeuw wilt. En mag je ik dan en passant ook nog ‘Poubelle’ van Pieter Waterdrinker aanraden? Is in januari verschenen. Ik vond het een pageturner van formaat, een geweldige vertelling waar je als lezer heel veel uit kunt halen. Typisch een roman van deze tijd.
LikeLike
Ik vind wel dat ik eens iets van betekenis moet lezen ja.
LikeLike
Lezen doe je voor je plezier. Jarenlang ik de boeken gelezen die je zogenaamd moest lezen. De literatuur bij houden, heette dat. Het was ook omdat collega’s zeiden: “Heb je dat en dat boek al gelezen? Nee Moet je echt lezen.”
Nu lees ik alleen die boeken waarvan ik weet dat ik ze uitlees en er een fijne avond mee heb.
Maar ik zal toch even kijken of dat boek van Pieter Waterdrinker iets is voor de lange winteravonden.
LikeLike
Op zich is dat wel zo. Maar jij moest eerst die andere boeken lezen om tot dat inzicht te komen.
LikeLike
Heb overigens Tirza gelezen. Maar ik zag daar geen literaire meerwaarde in ten opzichte van bijvoorbeeld Stephen King.
LikeLike
Ik ontdekte laatst de spionageverhalen van John le Carré. Ook verhalen die ter amusement geschreven zijn, moeten goed geschreven zijn, merk je dan. Alleen maar een plot is niet interessant. James Bondfilms zijn vrij stompzinnig, maar die verhalen zijn best goed geschreven, zij het een beetje plat qua karakters.
LikeLike
Ik bedoel dus dat die verhalen van Le Carré erg goed geschreven zijn, naar mijn mening.
LikeLike
Verder vind ik nederlandse schrijvers vaak toch taai hoor, ik lees de anglosakische schrijvers makkelijker. maar dan wel in het Engels.
Maarten ’t Hart las ik ooit graag.
LikeLike
De boeken van A. F. Th. Van der Heiden de Tandeloze Tijd heb ik destijds ook verslonden. Die moet je ook wel achter elkaar uitlezen, anders raak je de draad kwijt. Ik tenminste, veel personages en ik weet al gauw niet meer wie wie was. Maar heel goed geschreven en boeiend! Tonio ligt nog te wachten, ben ik aan beginnen maar het onderwerp vind ik zo onverdraaglijk dat ik niet verder durfde lezen
LikeLike