Voortgezet

En zo zat ik alweer met mijn zoontje bij een voorlichtingsavond over de middelbare school. Ik heb me nooit met z’n basisschool bemoeid, behalve met z’n huiswerk, en toen hij nog bij Juffrouw Kim zat. Hans lijkt geen hoogvlieger, al zijn al zijn meesters en juffrouwen het er over eens dat je er van Hans wel dertig in de klas kunt hebben. Hij is dus heel sociaal. Het definitieve schooladvies zal in deze groep worden gegeven door zijn onderwijzer, maar ik zet vast in op VMBO/MAVO.

Hij blinkt alleen uit in sociaal zijn. Regelmatig kregen we van ouders te horen dat het zo’n geweldig jong is. En hij weet alles over voetbal, dat ook. Stel hem een vraag over een wedstrijd van PSV de afgelopen 3 jaar, en hij zal het je tot in detail kunnen vertellen. Waarschijnlijk ook over andere clubs. Maar daarmee krijg je hem niet op de Mavo, en ik hoop toch dat ik hem daar kan afleveren. Als ik de vertegenwoordigers van de scholen zo hoorde praten, zou ik willen dat er in mijn tijd zoveel aandacht was voor schoolkeuzes en thuisproblemen als tegenwoordig. Wist ik destijds veel? Ik deed maar wat. Mavo, Havo, Meao (dus een niveau terug) en toen gaan werken. Ik heb het verhaal vaak gehoord van mijn moeder, uitmuntende citotoets, maar schoolhoofd vond mij niet zelfstandig genoeg voor Havo/VWO. En dat had hij misschien wel goed gezien.

De voorlichters hadden het over de doorstroming van Mavo naar Havo. Dat dat toch wel een heel verschil was en dat je dus niet zomaar naar de (het) Havo kon. Moest je minimaal een 6,8 gemiddelde hebben en dan nog was er geen garantie dat je er naartoe kon. Ik herinner me daar niks van. De Havo kwam gewoon na de Mavo. Ik moest er iets langer leren, maar ik had ook een vak extra, en ik had nu niet het idee dat ik een wereldwonder had verricht toen ik slaagde. Alleen die literatuurlijst, dat was een kwelling. Een nutteloze kwelling, vond ik destijds. En welke idioot liet mij nu naar de MEAO gaan na de Havo? Dat had gewoon HEAO moeten zijn, maar ja, ik zat slecht in mijn vel, en ik vond het allang best.

Ik hoop dus dat het mijn kinderen beter zal vergaan op school. Dat ze bewuster kiezen, en iets meer kunnen genieten van hun middelbare schooltijd. Je hebt tegenwoordig dat ellendige leenstelsel terwijl ik een basisbeurs kreeg en die als extra zakgeld beschouwde. Maar desondanks hoop ik toch dat ze zoveel mogelijk dagscholen doorlopen, en niet zoals hun gekke vader die altijd maar aan de avondstudie zat, en nu nog niet eens op stand woont.

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log, dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry.

11 gedachten over “Voortgezet”

  1. Die ingrijpende keuzes lijken nog immer te vroeg te komen. Op zo’n leeftijd is het lastig in te zien of het op een bepaalde school iets gaat worden. Ik volg het niet meer zo, maar mogelijk krijg je na het 2de jaar de belangrijkste keuze of je alfa of bèta wordt. Zo werd dat destijds niet gesteld, maar het pakte bij veel mensen wel zo uit. Ik liet Frans, geschiedenis en handelskennis vallen en ging door met wis- t/m scheikunde.

    Mijn ouders hadden alleen de lagere school gehad. M’n vader bemoeide zich niet met dit soort keuzes. Mijn moeder koos in overleg met mij en het lagere schoolhoofd voor de Mavo, simpelweg omdat we die alleen op het dorp hadden. Voor de Havo of LTS moest ik 12km verderd naar de stad en dat zag mijn moeder niet zitten. Het schoolhoofd ging daarin mee, maar vond dat ik best naar de Havo kon. Ik kan me niet herinneren dat ik zelf duidelijk een mening had, omdat alles na de lagere school nieuw was. En hoe hoog dat schoolhoofd ook van me op gaf, kon ik het moeilijk met hem vinden. Op de Mavo merkte ik ook al snel dat de leerkrachten bepaalden of ik een vak leuk vond en dus goed kon of juist niet. Helaas heb je daar geen echte keuze in.

    Geliked door 1 persoon

  2. Maar uiteindelijk; ik zie toch veel om me heen dat het er vooral om gaat wat je nu eigenlijk kan,. Die opleding is niet onbelangrijk maar zeker niet allesbepalend, er zijn veel mensen die heel behoorlijk terecht komen met relatief weinig opleiding.

    Like

  3. Het is mij niet anders vergaan. Ik kwam op een gegeven moment op een middelbare school in Utrecht terecht om er toelatingsexamen te doen. Ik slaagde ook nog. Dat was mijn enige eigen bijdrage. Verder overkwam mij alles. Mijn ouders vonden het wel mooi als ik in Utrecht naar school ging. Gaf in de vijftiger jaren in het stadje waar ik woonde, toch wat status. Met mij dus als boegbeeld en vooruitgeschoven post, heb ik zoveel jaar later geconstateerd. Op het moment zelf was het allemaal niet zo dramatisch, hoewel je per definitie lijdend voorwerp was en bleef.

    Like

  4. Bij mij was het juist andersom…het HAVO advies moest gevolgd worden maar ik zag veel meer in de huishoudschool. Mocht niet ..dus gooide ik mijn achterwerk tegen de krib en werd netjes een jaar later van school afgebonjoerd…naar de Mavo. Nu, al die jaren later heb ik nog steeds geen enkel diploma ( behalve die van een afgeronde avondcursus AGV) maar heb wel altijd gedaan wat ik leuk vond en mijn kinderen zijn (zonder dwang) helemaal hun eigen weg gegaan.

    Geliked door 1 persoon

  5. Heb nooit moeilijk gedaan over het advies. Nu heb ik zelf jaren advies moeten geven en had goed de schurft aan die ouders die het altijd beter wisten. En dan ging het altijd om het VMBO advies.
    Daarnaast had ik het makkelijk, want de één ging naar het VWO en de ander naar de Havo.
    Ook daarna is er een duidelijk advies gekomen. De één ging studeren en de ander heeft een HBO studie gedaan. Wel in Heerlen, Limburg, want daar vond hij het beter geregeld dan in Arnhem.
    We waren 48 jaar allebei en opeens weer met zijn tweetjes thuis. Dat was best wennen.

    Like

Zegt u het maar

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.