Ik ben een boek aan het lezen over de evolutietheorie. Nou, laat dat theorie maar weg, volgens de schrijver is er geen theorie zo nauwkeurig als de evolutietheorie. Eigenlijk ben je een enorme dombo als je niet in de evolutietheorie gelooft, daar komt het op neer. Met het woord geloven doe je de voorstanders van de theorie al geweld aan. Eigenlijk moet je zeggen, zo is het en anders niet!
Nu ben ik daar niet zo van, van theorieën die als absolute waarheid verkondigd worden, maar dat levende wezens evolueren lijkt mij duidelijk. Ik leg de theorie even kort uit. We hadden de onverklaarbare start van ons heelal in de vorm van de oerknal. Daarbij ontstonden deeltjes. Na verloop van tijd klonterden die deeltjes samen en creëerden met behulp van de vier universele krachten, sterren en planeten en uiteindelijk leven. Hoe dit precies ging, wordt in het boek uitgelegd, en valt in grote lijnen wel te begrijpen. Alleen hoe de oerknal ontstond, en hoe dode atomen langzaam leven konden vormen, daar zitten wat pijnpuntjes.
Mijn grootste bezwaar is het gemak waarmee alles om ons heen verklaard wordt. Zien wij een vlieg met vleugels, dan had deze een evolutionair voordeel boven de vlieg met zwemvliezen, en daarom is de vlieg met zwemvliezen uitgestorven en de vlieg met vleugels niet. Een voordeel dat de evolutiewetenschap heeft is dat het eigenlijk altijd klopt. Het ging immers niet van vader op zoon, maar er waren miljarden jaren de tijd waarin alle scenario’s naar hartenlust de tijd hadden om uiteindelijk alles te maken wat we nu om ons heen zien. Al het leven ontstond uit de eencellige. Het is zoals het is.
Het mooiste voorbeeld dat de schrijver gaf, vond ik wel de theorie van het evolutionaire vreemdgaan. Vreemdgaan van de partner is voor een man veel erger dan voor een vrouw. Gaat een vrouw namelijk vreemd, dan zou het kunnen gebeuren dat de man niet zijn eigen kinderen opvoedt, en dus zijn eigen genen niet doorgeeft. Terwijl als een man vreemdgaat, hij alleen maar meer nakomelingen op de wereld zet, en dit voor hem een enorm voordeel is. Een man vindt het erg als een vrouw seksueel vreemdgaat om bovengenoemde reden, terwijl het voor een vrouw weer veel erger is als haar partner verliefd wordt op een ander, want dat zou de opvoeding van hun kinderen in gevaar kunnen brengen. En als ik het heb over erger, dan bedoel ik dat dit ergens in onze hersenen zit geprogrammeerd en wij hier onbewust naar handelen.
Mijn vrouw houdt nauwlettend in de gaten of ik niet verliefd wordt op een ander zodat ik mijn kroost ga verwaarlozen. Of ik ergens anders nog kroost heb dat ik niet verzorg, zal haar, evolutietechnisch gezien, een biet wezen. Terwijl mij het weer niet boeit of ze verliefd wordt op een andere man. Zolang ze het maar niet met hem doet. Want dan loop ik straks verkeerde genen groot te brengen. Ik probeer altijd de uiterlijke en innerlijke overeenkomsten tussen mijn kinderen en mij te spotten. Zodat ik weet dat het klopt. Mijn vrouw zegt het ook iets te vaak naar mijn zin, dat ze zoveel op me lijken. Alsof ze me vertrouwen wil geven. Één op de tien kinderen schijnt niet van man te zijn die denkt dat hij de vader is. Dat moet u eens bedenken als u van plan bent uw stamboom uit te pluizen.
Mack 
katers doen niet an jaloezie en het kan ze geen barst schelen of dat rood/grijs gestreepte katje van hem is of van de kater van de buren. Poezen doen het met meerdere katers tegelijk en krijgen dan in één worp alle jonkies tegelijk. Wij hebben dit wangedrag kunnen gadeslaan bij ons eigen lieve Witje. Ze deed het op het terras onder onze ogen, met achtereenvolgens een rooie, een zwart/witte en een cyper.
LikeLike
Hmm, goed voorbeeld. Leeuwen doden alle welpen die niet van hen zijn. Daar klopt het weer wel. Maar dit klopt ook wel. Dat vrouwtje boeit het niet. Maar die katers wel. Die weten het alleen niet.
LikeLike
De natuur heeft alle vormen van liefde.
Maar de zorg om het eigen broed is nog verrassender.
Soms wordt het gewoon gegeten, verstoten en verjaagd.
Maar het gegeven van jeugdzorg zegt ons dat ook wij mensen niet altijd het goede met onze kinderen voor hebben.
De evolutie heeft rare kostgangers en toch allemaal met een doel.
Vriendelijke groet,
LikeLike
Mijn oudste twee lijken totaal niet op elkaar, maar geen van beiden lijkt op hun vader. Toch kan ik met grote zekerheid zeggen dat ze van hem zijn. Soms lijkt een kind alleen op zichzelf, blijkbaar.
LikeLike
Goede afleidingsmanoevre, maar mij fop je niet.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat laatste zegt Mary ook altijd. Stambomen zijn dan ook meer leuk uit algemeen historisch oogpunt, om te zien wat er zoal met zo’n familietak gebeurt, dan dat je er enig genetisch punt uit zou willen maken, wat als je iets van machtsverheffing weet sowieso onzinnig is.
LikeLike
Ter geruststelling een citaat. De Leuvense geneticus Maarten Larmuseau stelt: ‘In de westerse wereld is slechts een tot twee procent van de kinderen een koekkoekskind.’ (Stond in de rubriek Gezond van de Volkskrant, maar ik heb helaas geen datum opgeschreven). Valt best mee, toch?
LikeLike