Verslaving en een rammelend verhaal.

Volgens mij ben ik ongevoelig voor verslavingen. Ik weet dat natuurlijk niet zeker, maar ik denk het. Wat niet wil zeggen dat ik niet gevoelig voor verslavingen ben. Ik ben het misschien juist wel, alleen kan ik ze enorm goed weerstaan. Volgens Wim Kieft, wiens boek ik nu aan het lezen ben, is drugsverslaving een ziekte waaraan je kunt lijden zonder ooit drugs gebruikt te hebben. Je weet dan gewoon niet dat je  verslaafd bent omdat je nooit drugs hebt gebruikt. Maar zou je het gebruiken dan zit je er na de eerste keer aan vast.

Mijn rookverslaving is nooit een verslaving geweest. Geen lichamelijke en slechts in lichte mate een geestelijke. Maar zelfs al zou het een zware verslaving zijn, als de wil om ermee te stoppen nog sterker is, dan zou je het je lukken. Makkelijker dan bij iemand wiens afhankelijkheid slechts licht is, maar geen zin heeft om het op te geven.

Kinderen die geboren worden vanaf 2017 mogen straks helemaal niet meer gaan roken van de wet. Krijgen niet eens meer de kans om een rookverslaving te ontwikkelen. Ik erger me enorm aan zo’n plan. Het is jouw leven, het is jouw lichaam, het is jouw dood, hoor je steeds vaker mensen zeggen. Behalve als je rookt, dan staat je lichaam ter beschikking van de niet-rokers. Ik stond zaterdagochtend in de smerige kou langs het voetbalveld en ging dicht naast de man staan die een shaggie draaide om mee te kunnen profiteren van die heerlijke lucht. Laat die man vooral zelf weten of hij rookt. Ja, hij leeft minder gezond, maar al die gezonde sporters om me heen beginnen me zo langzamerhand ook de keel uit te hangen. Met hun sla en met hun pesto. En als we roken gaan verbieden, dan gewoon in één keer voor het hele land. Niet alleen voor mensen geboren vanaf 2017, want die kunnen er ook niks aan doen.

Schijnheilig genoeg zou ik het wel fijn vinden als mijn kinderen niet gaan roken. En ik vind het fijn dat mijn vrouw en ik eraf zijn. Ik vond roken altijd al smerig. Maar dat wil niet zeggen dat een ander die ik niet ken, en van wie ik geen verdriet heb als die dood gaat, niet gewoon zou mogen roken in een vrij land.

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log, dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry. Toon alle berichten van Mack