Vivaldi

Ik was gisteren bij een uitvoering van Vivaldi’s Vier Jaargetijden door het Gelders Orkest. Voor de pauze werden de solisten voorgesteld en de orkestleider doceerde alle 12 stukken van de compositie. Elk jaargetijde bestaat uit drie stukken waarin de componist iets probeert uit te beelden. Het was mij eerlijk gezegd nooit opgevallen, cultuurzwijn dat ik ben. Ik vond vooral de lente altijd mooi. Daarna werd het al wat zwaarder.

De dirigent vertelde dat er een hond in voorkwam, een koekoek, dansende mensen, verdrietige mensen, voorzichtig lopen over ijs, onweer, storm en hagel, een jachtpartij, brekend ijs, echo’s, doedelzakken en weet ik allemaal wat nog meer. Alles werd afzonderlijk voorgespeeld, en na de pauze de compositie in zijn geheel. En warempel, toen ik begreep waar het over ging vond ik ineens ook de stukkenmooi die ik eerder wat vergezocht vond. Het meest was ik onder de indruk van het geluid van violen. Ik hoorde voor het eerst wat het nu letterlijk betekent als je de tweede viool speelt. Het is gewoon heel simpel als een tweede stem, maar dan met een viool. Ik geloof wel dat ik behoorlijk wat geleerd heb gisterenavond.

Orkestmensen zijn mooie mensen om te zien. Er stond een lange slungelige jongen met een bril die op het voetbalveld geen deuk in een pakje boter zou schoppen. Zijn haar was gewassen maar niet strak gekamd. Maar hier, met zijn viool en zijn jaquet was hij op zijn plaats. De dirigent was een man wiens kale plek hem beter stond dan haar. Een van de solisten was een jongen met lang haar, van Chinese komaf, viel ook geheel op zijn plek. Zo viel er niemand uit de toon, ook figuurlijk niet. Voor mij blijven samenspelende muzikanten een groot magisch raadsel.

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log, dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry. Toon alle berichten van Mack