Een verschil van veertig, Tika en waarom?

Ik maakte deze week een nieuwe categorie aan genaamd: Mack maakt zich zorgen. Nu is het niet de bedoeling dat ik me extra veel zorgen ga maken, want van nature maak ik me al zorgen genoeg. Eigenlijk was het al gek dat die categorie nog niet bestond. De meeste logjes hebben de categorie “geen categorie” meegekregen, dus misschien moet ik die nogmaals langs om te kijken of ze niet in de nieuwe passen.

Waar ik mij over het algemeen de meeste zorgen over maak is het verschil in hoe de wereld er nu uitziet en hoe hij er veertig jaar geleden uitzag. En dan met name over de waarschijnlijkheid dat dat verschil nog groter gaat worden. Ik heb daar moeite mee. Ik las vandaag bij iemand dat bij hem tussen zeven en acht nog nooit de stem van Matthijs van Nieuwkerk had geklonken omdat hij dan de krant las. En ik dacht aan het spitsuur dat het bij ons om die tijd is. De krant lezen? ’s Ochtends, haastig bij het ontbijt, staand aan het aanrecht. De verdieping verdwijnt, al mijn kennis is oppervlakkig. Er is natuurlijk ook een overvloed aan onzinnige informatie die in onze richting wordt gestraald, en ik vraag me af wat we daarmee moeten. Ik werk bij een bedrijf van 13.000 werknemers en ben een schakel geworden in een enorm proces van factuurverwerking met ik weet niet hoeveel mensen die geestdodend moeten goedkeuren, met eenzelfde eindresultaat als eerst, alleen komen er nu tien mensen, een scanner en een week tijd aan te pas. Hetzelfde kunstje deed ik vroeger in minder dan vijf minuten in mijn eentje, en dan overdrijf ik niks. Het wordt normaal gevonden en iedereen accepteert deze gang van zaken, omdat de accountant het nu eenmaal voorschrijft.

Ik zet me regelmatig af tegen de stroom die langs komt. En toegegeven, dat doe ik alleen tegen goede collega’s. Ik vertel ze dat ik het merkwaardig vind hoe zonder slag of stoot sommige dingen zijn geworden zoals ze zijn geworden. Alsof Tika in haar handen heeft geklapt, wijzigingen heeft aangebracht en nogmaals in haar handen heeft geklapt. Alleen zou Tika nooit zulke rare wijzigingen aan de wereld toebrengen. Zij zou juist nu in haar handen klappen, wijzigingen ongedaan maken en weer in haar handen klappen. En dan zouden wij denken dat we geslapen hebben en weer doorgaan met waar we eigenlijk gebleven waren, de krant lezen aan de keukentafel. De stilte zou ons opvallen al begrepen we niet waarom, maar zou al snel als aangenaam ervaren worden.

De tijd laat zich lastig terugdraaien. Dat geldt ook voor de wereld en Matthijs. Om toch nog enig houvast te hebben blog ik zodat ik terug kan lezen. En ik blog omdat ik weet dat u leest. U bent namelijk niet diegene over wie ik het zojuist had, maar juist diegene die vragen stelt. Als je blogt heb je geschreven over wie je bent en over hoe je denkt. En wat iemand schrijft is een ijkpunt in zijn karakter, en maakt hem betrouwbaar. Geschreven woorden kunnen niet makkelijk ontkend worden en dat maakt dat ze zorgvuldiger worden gekozen. Daarom.

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log, dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry. Toon alle berichten van Mack